Një ish-ushtar që humbi të dyja këmbët në një shpërthim në Afganistan, ka bërë histori duke ngjitur Everestin.
Hari Budha Magar arriti në majën e malit më të lartë në botë.
13 vjet pasi humbi këmbët në Afganistan, Hari ka dëshmuar se aftësia e kufizuar nuk është pengesë për të arritur majën 8 mijë e 849 metra të lartë.
I lindur në vitin 1979 në një fshat të largët në Nepal, Magar iu bashkua Ushtrisë Britanike në moshën 19-vjeçare dhe kaloi 15 vjet me Gurkhas – një brigadë ushtarësh nepalezë që ka shërbyer në Ushtrinë Britanike për më shumë se 200 vjet.
Ai shërbeu në pesë kontinente në role duke përfshirë snajper, mbikëqyrje të fshehtë dhe mjek ekipor.
Në vitin 2010, një mjet shpërthyes i improvizuar shpërtheu teksa ai ishte në patrullë në Afganistan.
Ai u shpëtua nga ushtarët amerikanë dhe iu nënshtrua dy operacioneve përpara se të fluturonte në Mbretërinë e Bashkuar për trajtim të mëtejshëm.
Katër vjet më vonë, në moshën 35-vjeçare, ai u shkarkua.
Pas disa ditësh shumë të errëta, teksa ai përpiqej të pajtohej me jetën e tij të re, Magar, i cili tani jeton në Mbretërinë e Bashkuar, “e bëri misionin e tij të frymëzonte dhe të ndryshonte perceptimet në lidhje me aftësinë e kufizuar globalisht”, thuhet në faqen e tij të internetit.
Ai u ngjit në Mont Blanc, Kilimanjaro dhe majën 6 mijë e 476 metra Mera në Nepal, si dhe ndërmori sfida të shumta të tjera, duke përfshirë hedhje me parashutë dhe bungee jumping.
Magar u kthye në Nepal për ngjitjen e mbështetur nga një ekip alpinistësh nepalezë.
Ekspedita u drejtua nga Krish Thapa, një alpinist i njohur dhe ish-kryeinstruktor malor në regjimentin e forcave speciale SAS të Ushtrisë Britanike.
Dyshja stërviteshin së bashku për sfidën e tyre epike që nga viti 2016.
Ekipi u përball me kushte ngrirjeje dhe temperaturat ishin aq të ulëta sa Magar mund të kalonte vetëm disa minuta në majë.
“Të gjitha xhaketat e mia ishin ngrirë plotësisht. Ishte e gjitha e ngrirë. Edhe ujin tonë të ngrohtë, ne kemi vënë ujë të nxehtë në termos, dhe ai ishte i ngrirë dhe ne nuk mund të pinim”, ka treguar ai.
“Kur zbrita, na mbaroi oksigjeni. Djemtë erdhën me oksigjen. Kishim 30, 40 minuta oksigjen, dhe kishim ende rreth dy, tre orë për të zbritur”.
Për të arritur majën Magar duhej të mbështetej në këmbët protezë të projektuara posaçërisht.
Magar ka thënë në një telefonatë satelitore nga maja e Everestit se eksperienca e atjeshme ishte më e vështirë se sa mund ta kishte imagjinuar ndonjëherë.
“Kur gjërat u bënë vërtet të vështira, ishte mendimi i familjes sime të mrekullueshme dhe të gjithë atyre që më ndihmuan të shkoja në mal që më shtyu në majë. Pa mbështetjen e kaq shumë njerëzve kjo ekspeditë thjesht nuk do të ishte e mundur”.
Sakaq, Magar shpreson të mbledhë 1.1 milion dollarë për pesë shoqata bamirësie që mbështesin veteranët dhe ushtarët.
“Nëse do të kisha mundësinë t’i ktheja këmbët sot, në fakt do të refuzoja”, ka thënë ai.
“Vetëm psi i humba gjeta veten time të vërtetë, Hari Budha Magarin e vërtetë. Ky kryqëzim në jetën time më ka çuar këtu ku jam sot. Më ka bekuar me takime me disa nga shpirtrat më frymëzues dhe të jashtëzakonshëm në planet dhe më ka lejuar të zbuloj misionin tim në jetë – të ndihmoj të tjerët”.
Marrë nga “CNN”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
