Vende

Hekurudha Oslo-Bergen me 39 stacione, një nga udhëtimet më të bukura me tren


Në një mëngjes të ftohtë nëntori në Oslo, do të ishte bukur të gjendeshe në një tren për në Bergen.

Renditet rregullisht ndër udhëtimet më të bukura me tren në botë.

Teka treni largohet me shpejtësi nga qendra e qytetit, arrin të shquash pamje kalimtare të anijes argëtuese të fjordit, të shtëpive elegante prej druri që ngjiten në kodra, të shenjave në Bygdøy ku muzetë tregojnë histori epike të eksplorimit dhe të së kaluarës vikinge.

Duke mbledhur shpejtësinë përpara Asker-it dhe Sandvika-s, treni më pas kalon fjordin dhe shpejton përtej qytetit në lulëzim të udhëtarëve Drammen, kodrat e tij të kolonizuara nga shtrirja urbane e llojit më të bukur.

Jo shumë larg në perëndim të Drammen-it, pista merr drejtimin për në veri. Aq me profesionalizëm është projektuar kjo pistë saqë ndryshimi i drejtimit mezi kuptohet.

Një minutë udhëtohet për në perëndim, në tjetrën për në veri dhe i mbetet vetë peizazhit të njoftojë ndryshimin: papritur, kodrat janë më të larta, livadhet e pacenuara alpine dhe ultësirat e veshura me pisha në lugina të thella mbushur me fshatra të vegjël dhe shtëpi fermash të vetmuara.

Ndryshimi vjen gradualisht.

Pa paralajmërim të qartë, del nga një tunel dhe në borën e lartë të Hardangervidda, një pllajë e madhe malore.

“Më pëlqen të shikoj fytyrat e njerëzve kur udhëtojnë në këtë rrugë për herë të parë”, ka treguar për BBC-në Jørgen Johansen.

Johansen ka punuar në linjë për autoritetet hekurudhore të Norvegjisë për më shumë se tre dekada.

“Nuk lodhem kurrë nga pamja, por është pamja e habitshme në fytyrat e njerëzve që më pëlqen më shumë”, ka vijuar/

Me trenin në majë të pllajës së lartë më të madhe të Evropës – Hardangervidda mbulon afro 6 mijë e 500 kilometra katrorë, me një lartësi mesatare prej më shumë se një kilometër mbi nivelin e detit – udhëtimi bëhet krejtësisht ndryshe.

Për herë të parë, rezulton e vërtetë se kjo është hekurudha më e lartë e linjës kryesore të Evropës veriore dhe njëherazi një mrekulli inxhinierike.

Një nga formacionet më të vjetra gjeologjike në veri të kontinentit, Hardangervidda, luginat dhe konturet e tij u formuan gjatë mijëvjeçarëve nga akullnajat që zbresin nga mbeturinat e akullta drejt detit.

E megjithatë, atë që mori mijëra vjet nën peshën e akullit dhe marshimin e paepur të kohës, ndërtuesit e hekurudhave dhe rrugëve të Norvegjisë e arritën në dekada.

Në vitin 1872, zbulimi i naftës që do të transformonte vendin ishte ende gati një shekull larg. Në atë kohë, kishte shumë debate se nga do të vinin paratë dhe kishte shumë fillime të rreme.

Eksporti i sardeles dhe harengës mbajti në këmbë buxhetin kombëtar të Norvegjisë, duke mos mbetur shumë për projekte infrastrukturore të kësaj shkalle.

Puna megjithatë filloi në vitin 1875. Deri në vitin 1909, ajo përfundoi, 39 stacionet e saj (disa prej të cilave janë vetëm për trenat lokalë) të lidhura me një shteg gjarpëror nëpër disa nga peizazhet më sfiduese.

Hardangervidda është jashtëzakonisht jomikpritës, ndryshimet e saj kapriçioze të motit janë vetëm një sfidë në mesin e shumë sfidave që u përballën ndërtuesit e linjës.

Për të bërë funksionimin e hekurudhës, për të gjetur rrugën më të drejtpërdrejtë të mundshme, ata ndërtuan 180 tunele – një tunel për çdo 2.75 kilometra rrugë.

“Hekurudhat Oslo-Bergen tregojnë një histori shumë norvegjeze”, ka treguar Lisbeth Nielsen, një historiane norvegjeze.

“Gjithmonë ka diçka në rrugë kur bëhet fjalë për të lëvizur nëpër Norvegji. Nëse i lejojmë malet ose fjordet të na ndalojnë, nuk do të shkonim askund. Kështu, ata ndërtuan tunele dhe rrugë dhe linja hekurudhore që duken të pamundura për të gjithë të tjerët. Është pjesë e asaj që na bën norvegjezë”, ka shtuar ajo.

Në qytetin e skive Geilo, lartësia 794 metra dhe pika e mesit të udhëtimit, bota nëpër të cilën ke udhëtuar nuk la asnjë ngjashmëri me atë që ndodh tani.

Dëbora e thellë e mbyt peizazhin dhe skiatorët e rrugës dalin nga treni për të filluar skinë.

Lart mbi Ustaoset dhe liqeni i lidhur me akull të rrethuar me kabina fshati, duken brirët e një dreri si siluetë përballë qiellit të kaltër depërtues. Tufa më e madhe e drerëve të egër në Norvegji, 10 mijë trupa, ende endet e lirë nëpër Hardangervidda.

Në Stacionin Myrdal, një tren pret në një linjë dege që është një nga linjat hekurudhore më të pjerrëta në Tokë.

Nga Myrdal në Flåm, poshtë brigjeve të Aurlandsfjord, një krah i brendshëm i Sognefjord, pista kthen dhe zhytet poshtë përmes 20 tuneleve, duke humbur 866 metra lartësi në vetëm 20 kilometra, duke rënë në një pjerrësi prej 1:18.

Nëse ngjitja në Hardangervidda do të ishte dukur graduale, zbritja në qytetin e Voss ndodh shumë shpejt.

Bora vjen e hollohet. Toka bëhet e gjelbër. Dhe lumenjtë, liqenet dhe më pas fjordet janë të qarta dhe blu. Këtu është një tjetër Norvegji, njëra ku pista përqafon njërin pas tjetrit fjord.

Dhe pastaj, Bergen.

Treni endet midis shtatë kodrave dhe shtatë fjordeve të këtij qyteti të këndshëm.

Ndërtesat prej druri të zbardhura duken në faqet e kodrave mbi qendrën e qytetit dhe gjethet e vjeshtës i japin qytetit një prekje të artë deri në stacionin madhështor të trenit të muralizuar.

Është një fund i përshtatshëm i një udhëtimi të jashtëzakonshëm.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com


Lajmet kryesore