Dumani si prokuror Dështon në Deklaratat e Tij për Policinë, Duke Vendosur në Rrezik Sigurinë Kombëtare

Kryeprokurori, si kryeautoriteti në drejtësi, ka një detyrim të rëndësishëm për të prezantuar deklarata të bazuar në fakte konkrete dhe të kujdeset për sigurinë e përgjithshme të shoqërisë.

Megjithatë, deklaratat e fundit të kryeprokurorit Dumani për shqetësimet në lidhje me korrupsionin në Policinë e Shtetit kanë shkaktuar shqetësime të mëdha dhe kanë pozicionuar atë nën një dritë të ndriçuar kritike.

Kryeprokurori ka qenë në qendër të një polemike pas deklaratave të tij të fundit, duke nxjerrë në pah lidhje të dyshimta në mesin e autoriteteve të larta policore dhe krimin e organizuar.

Në një moment të tillë, besueshmëria ndaj Policisë së Shtetit dhe menaxhimi i kësaj situate janë shpërfillje thelbësore për sigurinë publike dhe kombëtare.

Dy shembuj ilustrojnë se sa e gabueshme dhe e rrezikshme është gjuha e Dumanit.

Në vitin 2019, prokurori i përgjithshëm i Suedisë u kritikua rëndë për mosveprim pas shpalljes së raporteve për korrupsion në radhët e Policisë së Shtetit. Rasti i Suedisë njihet si “Skandali i Korrupsionit në Policinë Suedeze”.

Gjithashtu, Prokurorët në Itali u përfshinë në një debat të ngjashëm pasi heshtën për vite me radhë në lidhje me akuza të ngjashme për korrupsion në forcat e sigurisë.

Rasti i Italisë njihet si “Akuza të Korrupsionit në Forcat e Sigurisë Italiane”.

Në literaturën shkencore të fushës, korrupsioni, e sidomos në radhët e policisë, konsiderohet kërcenim direkt për sigurinë kombëtare, sepse bëhet fjalë për persona në pozita të ndjeshme, apo pozita me rëndësi kritike për funksionimin e shtetit.

Këto gjëra kryeprokurori Dumani i di mirë, prandaj deklarata e tij” bombë” para KLP është problematike, jo vetëm për atë që është thënë, por edhe për (mos) veprimet pas saj.

Kreu i SPAK tha: “Në raste të caktuara, sidomos ato të krimit të organizuar, nuk bashkëpunojmë dot me policinë sepse na rezulton se ka policë të përfshirë dhe është në nivele te larta. Hetimet tona kanë treguar që eksponentë të policisë së shtetit, madje me funksione të larta kanë bashkëpunuar me krimin e organizuar, referuar dhe çështjeve që kemi hetuar, dhe çështjeve që kemi në hetim e sipër. Janë një kategori çështjesh që ne hetojmë ekskluzivisht me BKH-në”.

Sikur këtë ta thoshte një analist, një studiues, apo kushdo që merr vesh, apo pretendon që merr vesh në këto problematika, gjithçka do të ishte në rregull. Por, zotëri Dumani nuk është një analist televiziv. Kryeprokurori është një institucion që ka obligim ligjor të prezantojë vetëm mendim të bazuar në fakte konkrete.

Po ashtu pohimet kaq serioze të kryeprokurorit nuk janë deklarime që zyrtarët e tjerë, si p.sh Drejtori i Policisë, Ministri i Brendshëm e deri të Kryeministri, t’i kalojnë në heshtje.

Kur një zyrtar i ngarkuar me fuqi të madhe veprimi institucional, siç është kryeprokurori, deklaron që Policia e Shtetit, në nivelet më të larta, është e kapur nga krimi i organizuar, kjo nënkupton një pikë pa kthim, është pohim në publik i një kërcënimi serioz për sigurinë e përgjithshme të shtetit shqiptar.

Pas këtij deklarimi e gjithë kupola e shtetit, përfshirë edhe kryeprokurorin, nuk e ka luksin që ta vazhdojë jetën thuajse nuk ka ndodhur gjë.

Kryeprokurori e ka për obligim të sqarojë nëse deklarimi i tij ka të bëjë me çështje që janë hetuar dhe tashmë janë jetësuar në formë aktakuzash penale, që nënkupton që këta drejtues të lartë policie tashmë janë arrestuar. Apo fjala është për hetime në vijim e sipër, me dyshime të bazuara që drejtues aktual të Policisë së Shtetit janë të lidhur me krimin e organizuar.

Apo kryeprokurori thjesht ka shprehur mosbesimin e tij ndaj Policisë së Shtetit në formë të mendimit të lirë.

Kjo e fundit nuk mund të jetë opsion real, sepse, e përsëris, kryeprokurori nuk është analist televiziv, me luksin e mendimit të lirë për çështje të caktuara.

Në fillim të kësaj analize u tha që, sipas literaturës shkencore të fushës, korrupsioni në radhët e policisë konsiderohet kërcënim për sigurinë kombëtare. Në çastin kur ky korrupsion behet fakt publik, nëpërmjet deklarimit të një zyrtari kompetent, siç është kryeprokurori, vetëdija për kërcënimin bartet te qytetari i thjeshtë.

Dhe tash shtrohet pyetja, çfarë duhet të bëjë qytetari? T’i besojë Policisë së Shtetit, apo të ruhet nga Policia e Shtetit? Në rast të një përballje me elementë të krimit të organizuar, kujt duhet t’i drejtohet qytetari i thjeshtë? Duhet ta thërrasë Policinë e Shtetit, ta thërrasë kryeprokurorin, apo duhet të mbledhë fisin dhe të vetorganizohen? Mund të vazhdoj me krahasime të tjera por konsideroj kaq mjafton për të ilustruar pse zyrtarët e lartë, përfshirë edhe kryeprokurorin, nuk mund ta vazhdojnë jetën thuajse nuk ka ndodhur asgjë.

Në një vend tjetër, pas një deklarate të tillë, kryeprokurori do të caktonte menjëherë takim me Ministrin e Brendshëm për të prezantuar arsyet dhe faktet që e kanë shtyrë ta bëjë një deklarim të tillë kaq serioz, si dhe për të diskutuar menaxhimin e  situatës së krijuar, përfshirë largimin e menjëhershëm të këtyre mollëve të kalbura nga kupola e Policisë së Shtetit.

Fakti që kjo nuk ka ndodhur është problem.

Nëse kryeprokurori nuk i përmbahet standardeve të detyrës së tij dhe nuk zbaton masat e nevojshme për të menaxhuar situata të tilla, atëherë kërcënimi për sigurinë kombëtare rritet. Është koha për reagim të menjëhershëm dhe për të shprehur zero tolerancë ndaj korrupsionit në të gjitha nivelet e drejtësisë dhe policisë. Çdo vonesë në reagim do të konsiderohej si përkrahje indirekte e korrupsionit dhe rrezik për sigurinë publike.

Është thjesht joserioze.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.