Draghi në krye të Komisionit të BE-së – Plani i Macron për të shpëtuar Evropën

Më pak se pesë vite më parë “mbreti” i Bashkimit Evropian ishte presidenti francez, Emmanuel Macron.

Ai nxori nga kapela emrin e Ursula von der Leyen për presidencën e Komisionit Evropian.

Ishte dakord me kancelaren gjermane, Angela Merkel.

Kjo lëvizje e nxori unionin nga thellësia e paralizës, e bllokuar nga loja e vetos së kryqëzuar.

Katër vjet e gjysmë më vonë, Macron – sipas burimeve diplomatike në Bruksel dhe Paris – dëshiron të luajë të njëjtin rol.

Përhapja e kanavacës së tij të marrëdhënieve dhe diplomacisë.

Me një emër surprizë në qendër: Mario Draghi.

Ish-kryeministri italian është “kampioni” për të cilin Macron dëshiron të vërë bast.

Pikërisht për të pasuar von der Leyen.

Marrëdhënia me të ka qenë gjithmonë e privilegjuar.

Mbi të gjitha, ai filloi t’ia dorëzonte hipotezën aleatit të tij, Gjermanisë, tani të udhëhequr nga Olaf Scholz.

Zgjedhjet e mëdha evropiane shkojnë gjithmonë përgjatë rrugës Paris-Berlin.

Në disa raste dhe me bashkëbisedues të ndryshëm, presidenti francez ka shpjeguar se përse pas zgjedhjeve të ardhshme evropiane do të ishte e udhës t’i drejtohej ish-presidentit të Bankës Qendrore Evropiane.

Në fakt, “Kontinenti i Vjetër” do të thirret të përballet me një fazë të re.

Pasojat e luftës në Ukrainë, afirmimi në rritje i Kinës, zgjedhjet amerikane të cilat mund të rikthejnë Donald Trump në skenën ndërkombëtare dhe për këtë arsye të izolojnë sërish Evropën, një ringjallje e mundshme sovraniste dhe nacionaliste.

Me pak fjalë, raundi elektoral i qershorit të ardhshëm nuk është i zakonshëm, por i jashtëzakonshëm.

Dhe kërkon përgjigje që nuk janë të zakonshme.

Për t’u përballur me sfida të tilla vendimtare për të ardhmen e Bashkimit – ky është arsyetimi i kryer në Elysee – do të ishte e këshillueshme që të mbështeteni tek ata që tashmë kanë kontribuar në shpëtimin e Evropës.

Një personalitet me prestigj dhe autoritet të caktuar.

Kush – për shembull – mund të flasë në emër të BE-së me liderin kinez Xi pa një kompleks inferioriteti?

Kush mund t’i rezistojë mashtrimeve të Trump?

Kush nuk ka nevojë për konsensus popullor afatshkurtër?

Duke arsyetuar që Macron ia ka ilustruar tashmë në mënyrë shumë informale kancelarit gjerman.

Për Scholz-in, nuk është problem i vogël të heqë dorë nga bashkatdhetarja von der Leyen.

Edhe pse i përket PPE-së dhe jo socialistëve.

Megjithatë, në Berlin ata kanë në mendje dy arsye thelbësore që mund t’i shtyjnë ata të mbështesin linjën franceze.

E para ka të bëjë me një strategji të mundshme daljeje për Von der Leyen: Sekretariati i Përgjithshëm i NATO-s i cili do të lirohet pranverën e ardhshme.

Në muajt e fundit, SHBA i kishte dhënë tashmë miratimin e saj presidentes aktual të Komisionit, e cila ka investuar me vendosmëri në mbështetjen e Ukrainës kundër Rusisë.

Me pak fjalë, Gjermania nuk do të humbiste një pjesë të rëndësishme në tabelën e shahut të detyrave ndërkombëtare.

Arsyeja e dytë e vlerësuar nga Kancelaria është pak më prozaike, por ende shumë pragmatike: Scholz mund të shuajë një pjesë të argumenteve të shumicës së tij.

Në veçanti, ai mund të përmbushë një nga kërkesat e bëra nga të Gjelbërit: një rol në Komisionin e ardhshëm.

Rruga, megjithatë, sigurisht nuk është pa pengesa.

Dyshimet para së gjithash kanë të bëjnë me Romën.

Cila do të ishte përgjigja e qeverisë Meloni?

Është e qartë se nuk mund të tregojmë dhe zgjedhim një italian në krye të ekzekutivit evropian pa miratimin e Palazzo Chigi-t.

Kryeministrja do të donte të ishte në gjendje të mbështetej në një nga përfaqësuesit e saj në ekipin e ardhshëm të lartë.

Emri më i njohur është ai i ministrit për politikat e komunitetit, Raffaele Fitto.

Por a mund t’i thotë Meloni jo Dragit?

A mund të shkaktojë një përçarje kaq të gjerë me Francën dhe Gjermaninë dhe me ish-bankierin qendror?

Gjithashtu sepse skema do të kishte pëlqimin e Shtëpisë së Bardhë.

Presidenti amerikan Biden, i vetëdijshëm për rreziqet globale që lidhen me rizgjedhjen e mundshme të Trump, i bëri të ditur Macronit se ai është i disponueshëm për të lëvizur në Itali.

Por çfarë mendon personi në fjalë për këtë?

Draghi deri më tani ka bërë të ditur se absolutisht nuk ndihet në garë për këtë rol.

Edhe nëse detyra e fundit e marrë shtatorin e kaluar nga von der Leyen për të përgatitur një raport mbi të ardhmen e konkurrencës evropiane, e lejon atë të vizitojë të gjitha kancelaritë evropiane dhe të vendosë në tryezë idetë e tij në lidhje me të ardhmen e Bashkimit.

Marrë nga “Repubblica”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.