“Deutsche Welle”: Shqipëria mes bumit turistik

Për ata që fluturojnë nga qendrat gjermane dhe austriake, pamja e parë e Shqipërisë është mali i Dajtit.

Hija që hedh në të gjithë kryeqytetin përputhet në mënyrë të përkryer me misterin që përfshin vendin.

Kështu nis shkrimi i “Deutsche Welle”-s për Shqipërinë që kërkon të fshijë stereotipet dhe të tërheqë turistët.

Pas marrjes së pushtetit gjatë Luftës së Dytë Botërore, Enver Hoxha – sundimi autoritar i të cilit në Shqipëri zgjati nga viti 1944 deri në vdekjen e tij në vitin 1985 – mbylli vendin për katër dekada, duke i nxjerrë jashtë ligjit udhëtimet dhe fenë.

Mbi 500 mijë bunkerë betoni dolën nga paranoja e tij në plazhet, malet dhe fushat e vendit, shumë prej të cilëve kanë mbetur edhe sot e kësaj dite.

Izolimi i gjatë dhe i përhumbur, i lidhur me luftërat e egra që ndoqën Ballkanin Perëndimor në vitet 1990, ka ndihmuar që Shqipëria të kthehet në vendin më pak të njohur dhe më enigmatik të Evropës.

Çka ka sjellë rrjedhojën e krijimit të një imazhi të përgjithshëm mbi Shqipërinë që burojnë kryesisht nga e kaluara e zymtë komuniste.

Por teksa korrupsioni dhe kriminaliteti gjenden, si në të gjitha vendet evropiane, Shqipëria është ende një nga cepat e fundit të paprishur të Evropës.

Bjeshkët e Nemuna në veri për alpinistët, plazhet me rërë të artë që zbresin nga brigjet e Adriatikut dhe Jonit deri në qytetin e Sarandës, ofrojnë gjithë dinamikën e duhur.

Nëpër rajonin jugor kalon Vjosa, një nga lumenjtë e fundit të egër të Evropës, që së shpejti do të mbrohet brenda një parku kombëtar.

Shqipëria po i bën thirrje vizitorëve të zbulojnë jo vetëm këto peizazhe mahnitëse, por edhe kuzhinën hibride mesdhetare-ballkanike të vendit — me specialitete të tilla si tava e kosit ose fërgesa — të cilat mund të trajtohen nga mbi 250 pritës ekoturizmi, një sektor që qeveria është e prirur të promovojë.

Po ashtu bollëku i rrënojave dhe siteve arkeologjike, si Parku Kombëtar i Butrintit i listuar në UNESCO, qyteti i Beratit të epokës osmane ose qyteti antik i Apolonisë.

Përparësi këto që kanë nxitur me entuziazëm potencialin turistik të vendit për më shumë se dy dekada dhe që mund të shijohen pa u munduar mes turmave.

Sakaq, periudha e pandemisë i dha vendit një shtysë përpara. Yjet fqinjë të turizmit u goditën rëndë nga COVID-i.

Kroacia, bregdeti i shkëlqyeshëm i Adriatikut, i së cilës tenton të dominojë flukset turistike që shkojnë në këtë cep juglindor të Evropës, pa që numri i vizitorëve të bjerë me 68 për qind në vitin 2020, prej kufizimeve të udhëtimit.

Kurse Mali i Zi rezultoi edhe më keq, pasi flukset turistike ranë me 83 për qind.

Ndërkohë, kufizimet më të buta e bënë Shqipërinë të zvogëlojë tërheqjen në 59 për qind, dhe numrat janë rimëkëmbur shpejt. Një rekord prej 7.5 milionë arriti vitin e kaluar.

Në krye të thesareve natyrore dhe historike të vendit, mikpritja e shqiptarëve dhe dëshira e tyre për të ndarë kulturën dhe traditat e tyre janë pika të rëndësishme.

Një nga krenaritë është se vendi, i cili është me shumicë myslimane, ishte i vetmi në Evropë që kishte një popullsi më të madhe hebreje në vitin 1945 sesa në vitin 1939.

Një nga vendet më të varfra të Evropës, ekonomia në zhvillim e Shqipërisë varet shumë nga bujqësia dhe minierat. Por turizmi shihet si një shtytës kryesor i zhvillimit ekonomik modern.

Para pandemisë, rreth 2.3 miliardë dollarë që sjell sektori në vit përbënin afërsisht 16 për qind të PBB-së.

Progresi është i qartë. Grumbujt e mbeturinave që në dekadat e kaluara shkatërruan qytete dhe anë të rrugëve janë pastruar. Infrastruktura e transportit po zgjerohet dhe përmirësohet. Të inkurajuar nga uljet e taksave, hotelet dhe resortet po shtohen.

Megjithatë, mbeten boshllëqe thelbësore.

Teksa një aeroport i dytë ndërkombëtar u hap në vitin 2021 në qytetin verior të Kukësit, me fluturime sezonale që e lidhin atë me Gjermaninë, Austrinë dhe Turqinë, për të arritur në Rivierën Shqiptare në jug kërkon ose pesë orë me makinë nga Tirana ose një fluturim për në Korfuz dhe pastaj një traget.

Sakaq, një aeroport i tretë që po ndërtohet pranë qytetit të Vlorës mund të ndihmojë.

Marrë nga “Deutsche Welle”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.