Presidenti i Republikës, Bajram Begaj, ka uruar përmes një publikimi në median sociale X, njohur më parë si Twitter, presidentin e ri të Finlandës, Alex Stubb, për fitoren e tij të ngushtë në votimet e së dielës.
“Duke ju uruar çdo sukses në udhëheqjen e vendit tuaj në këto kohë sfiduese gjeopolitike”, shkruan Begaj për homologun e tij finlandez.
Congratulations to the President of Finland, @alexstubb.
Wishing you every success in leading your country through these geopolitically challenging times.
🇦🇱🇫🇮
— Bajram Begaj (@BajramBegajAL) February 12, 2024
Finlanda zgjodhi vendosmërinë e Alex Stubb, me një votë që përsëriti lamtumirën përfundimtare me doktrinën e neutralitetit dhe hapi një fazë të re në strukturat e mbrojtjes evropiane.
Ish-kryeministri konservator, një atlantist i bindur pro-evropian dhe solid, është Presidenti i ri i Republikës me 51.6% të votave.
Kundërshtari i tij, Pekka Haavisto, i Gjelbër, ish-ministër i Jashtëm, u ndal në 48.4%.
Një diferencë minimale për një betejë të zhvilluar deri në votën e fundit, e cila megjithatë nuk përcjell aspak fotografinë e një vendi të ndarë në dysh, përkundrazi.
Nëse ka një aspekt që karakterizoi këto zgjedhje presidenciale, ai ishte konvergjenca pothuajse totale e programeve të dy kandidatëve. Ne votuam për nuancat, jo për ngjyrat.
Të dy Stubb dhe Haavisto janë pro-evropianë, ata ndajnë një linjë të ashpër ndaj Moskës dhe një “pjesëmarrje shumë aktive në NATO”, ata mbështesin forcimin e marrëdhënieve me Uashingtonin dhe vazhdimin e ndihmës ushtarake dhe financiare për Ukrainën.
Pozicionet jo vetëm të “përfaqësimit” duke qenë se në Finlandë presidenti mbetet jashtë mosmarrëveshjeve të brendshme politike, por drejton politikën e jashtme të vendit jashtë BE-së, është komandant i përgjithshëm i forcave të armatosura dhe, më simbolikisht, mishëron vlerat e kombi.
55-vjeçari Stubb, një triatlet, vrapues maratone, me një CV të respektueshme politike në Partinë e Koalicionit Kombëtar, pason Presidentin Sauli Niinisto, i cili po tërhiqet pas dy mandatesh gjashtë-vjeçare në të cilat fitoi pseudonimin “pëshpëritës i Putinit”, për lidhjet e tij të mëparshme me liderin rus.
Votimi shënon një epokë të re për Finlandën, e cila për dekada ka zgjedhur presidentë të aftë për të mbajtur dialogun të hapur dhe për të promovuar diplomacinë me Rusinë fqinje, dhe që kishte zgjedhur të mos bashkohej me aleancat ushtarake për të lehtësuar tensionet midis Moskës dhe Rusisë.
Megjithatë, me zgjedhjen e Stubb, ai vendosi të shtyjë përshpejtuesin drejt Aleancës dhe shumë larg Rusisë. Finlandezët zgjodhën kandidatin që varrosi qartë (më shumë se Haavisto, i cili ishte negociatori kryesor i hyrjes së Finlandës në NATO) politikën tradicionale të Helsinkit të mos-angazhimit.
Gjatë Luftës së Ftohtë, Finlanda, në fakt, e shpalli veten një vend neutral. Në vitin 1948 ai kishte nënshkruar një Traktat të Miqësisë, Bashkëpunimit dhe Ndihmës së Ndërsjellë me Bashkimin Sovjetik, që përmbante një klauzolë sipas së cilës asnjë nga nënshkruesit nuk do t’i bashkohej një koalicioni të drejtuar kundër tjetrit.
Por provokimet në kufirin e përbashkët – 1340 kilometra i gjatë – dhe pushtimi i Ukrainës kanë sjellë një pikë kthese të paprecedentë në vendin që është zgjuar me një frymë të re sot të mishëruar nga Stubb. “Politikisht nuk do të ketë marrëdhënie me presidentin e Rusisë apo me lidershipin politik rus derisa të ndalojnë luftën në Ukrainë”, ka përsëritur disa herë presidenti i ri i vendit nordik.
Stubb nuk përjashton praninë e trupave aleate në territorin kombëtar dhe as mundësinë e një tranziti hipotetik të armëve bërthamore, i bindur se një ushtri e fortë, Aleanca dhe pakti i mbrojtjes me Shtetet e Bashkuara krijojnë parandalimin e nevojshëm në kushtet e ndryshuara.
Ky “bllok i trefishtë” në Rusi ka nënkuptuar që “Finlanda është në një nga pozicionet më të sigurta në të cilën ka qenë gjatë gjithë historisë së saj,” tha ai. Votuesit ishin të bindur nga përvoja e tij, shtylla e punës së fushatës elektorale, në kundërshtimin e “agresionit rus” për tetë vjet pas luftës në Gjeorgji në 2008, si ministër dhe më pas kryeministër.
“Njerëzit duhet të kuptojnë se për ne politika e jashtme dhe e sigurisë ka qenë gjithmonë një çështje ekzistenciale.”
Finlanda iu bashkua NATO-s prillin e kaluar, më pak se një vit pas aplikimit për anëtarësim – një arritje e arritur kur Haavisto ishte ministër i Jashtëm dhe i nxitur nga pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia.
Moska ishte përgjigjur me kërcënime pak a shumë të fshehura dhe me strategjinë e zakonshme – të përdorur tashmë kundër Polonisë dhe Balltikut – për dërgimin e emigrantëve pa dokumente nga Lindja e Mesme dhe Afrika përtej kufirit të saj, duke e shtyrë Helsinkin të mbyllë të gjitha pikat e tij kufitare përgjatë kufirit.
Vende të tjera në rajon, në veçanti Suedia – e varur nga po-ja e Orbanit për t’u anëtarësuar në NATO – dhe Estonia, kanë lëshuar paralajmërime të forta për mundësinë e një lufte me Rusinë, duke krijuar kushte të favorshme për zgjedhjen e një presidenti që ka bërë afërsi me NATO-n dhe pozita e saj e fortë kundër Rusisë është pika e saj e fortë.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
