Antifashist, antikomunist, i rrezikuar nga të gjithë: Berlusconi dekadë pas dekade

1936 – Silvio antifashist

Fëmija i parë i familjes lindi më 29 shtator nga babai Luigi, punonjës banke dhe nëna Rosa, sekretare e drejtorit të përgjithshëm të Pirelli-t.

Silvio ka kujtime lufte: në tren, nëna shpëton një vajzë hebreje duke kërcënuar një SS: “Nuk do të zbresë gjallë këtu!”.

Sipas një versioni të mëvonshëm, nëna Rosa e merr nazistin për jakë dhe i jep një tundje.

Babai Luigi, për shkak të ndjenjave antifashiste, strehohet në Zvicër dhe, kur kthehet, fëmija vrapon drejt tij në atë që është “momenti më mallëngjyes dhe më i lumtur i jetës sime”.

Historia mëson se dashuria për lirinë ishte një dashuri fëmijënore (duke marrë parasysh që Berlusconi ka një marrëdhënie disi arbitrare me kujtesën).

1946 – Silvio antikomunist

Referendumi republikë-monarki nxit tek fëmija pasionin për politikën, e cila ka efekte konkrete dy vjet më vonë, në zgjedhjet e para republikane në Itali: Silvio sulmon posterët e DC-së kur dëgjon të dridhen shkallët: më poshtë janë pesë hajdutë komunistë.

Historia ka dy përfundime. Së pari: Silvio, i talentuar me shpejtësinë e një sprinteri olimpik, përhap turmën.

E dyta: pesë hajdutët janë bërë shtatë a tetë dhe i japin një të rrahur demokratit të vogël.

Epilogu: Silvio i merr ca të mira edhe nga nëna Rosa, e cila dyshon se kush e di se çfarë shakaje po bëhet dhe nuk do t’ia falë kurrë vetes.

Historia mëson se për antikomunizmin tolerohen padrejtësitë më mizore.

1956 – Silvio chansonnier

I riu Silvio studioi për drejtësi (ndërsa Miriam Bartolini lindi në Bologna, e njohur në botë si Veronica Lario), por nuk donte të rëndonte mbi supet e të atit: ai themeloi katër doktorët me mikun e tij Fedele Confalonieri.

Silvio këndon dhe luan bas. Ata punojnë në anijet e lundrimit, megjithëse Confalonieri më vonë tha se ai nuk kishte shkelur kurrë atje, dhe Paolo Villaggio konfirmoi në vend që ai dhe Fabrizio De André ishin gjithashtu atje dhe Jacques Brel po luante.

Megjithatë, “asnjëherë në klubet e natës”, thotë Berlusconi, “sepse ne ishim fëmijë nga familje të mira”.

Historia mëson se Silvio njëzet vjeçare nuk i pëlqente vendet e përhumbura dhe tashmë preferonte darkat elegante.

1966 – Silvio për femra

I riu tashmë po ecën shumë mirë: u diplomua me sukses në Drejtësi, filloi biznesin e ndërtimit, themeloi Edilnord dhe u martua me Elvira Dall’Oglio; dhe në mars 1966 mori dhuratën më të rëndësishme të jetës së saj: vajzën e madhe Marina.

Më pas do të ketë edhe katër fëmijë të tjerë, por Marina është më e afërta, më e adhuruara dhe më e mira në biznes.

Dhe në fakt, sipas renditjes së Forbes, në vitin 2011 ajo ishte gruaja më e rëndësishme në Itali dhe e tridhjetë e katërta në botë.

Kur e intervistojnë për të atin, ajo thotë gjëra të tilla: “Hesht! Lejomëni t’iu tregoj!”.

Kjo e bën marrëdhënien mes të intervistuarit dhe intervistuesit mjaft asimetrike.

Historia mëson se motoja e Enzo Biagi-t (“Nëse Berlusconi do të kishte gjoks, ai do të ishte një spikere”) ishte i gabuar: nëse Berlusconi ka gjoks, është Marina.

1976 – Silvio rrezikon gjithçka

Dyzet vjeç tashmë është ndër njerëzit më të pasur në Itali. Ai ndërtoi Milano 2 dhe në 1974 themeloi TeleMilano.

Është një TV kabllor dhe ka pritur, ndër të tjera, Eugenio Scalfari dhe Giorgio Bocca.

Në vitin 1976, TeleMilano kaloi në transmetimin direkt.

Është fillimi i revolucionit që do të sjellë fishekzjarre në shtëpitë italiane: Mike Bongiorno, Dallas, Drive In, Mundialito di calcio, Televizioni DeeJay, familja Bradford.

Viti 1976 është gjithashtu viti në të cilin Bettino Craxi bëhet sekretar i PSI-së dhe do të jetë ai, disa vite më vonë, që do të shpëtojë televizionet e Silvios nga ndërprerja e energjisë elektrike e dekretuar nga magjistrati.

Massimo Boldi do të festojë transmetimin e tij kështu: “Italia 1, Milano 2, Milano 3, Rete 4, Canale 5… po kush je ti?”.

Në vitin 1977, Silvio blen dhe rikthen gazetën e Montanelli-t. Historia mëson se në Media stat virtus.

1986 – Silvio “Holandezi Fluturues”

Ai i prezantohet futbollit duke zbritur në një fushë me një helikopter.

Goditja e parë: blini Roberto Donadoni-n duke e rrëmbyer nga Juventusi: për kohën, një fyerje pirate.

Më pas vijnë tre holandezët: Gullit, Van Basten dhe Rijkaard.

Heq Nils Liedholm dhe merr të riun Arrigo Sacchi.

“Ne do të bëhemi më të fortët në planet”.

Ai duket si një ish i dashur paksa tepër entuziast dhe në vend të kësaj brenda tre viteve Milani i tij është kampion i Italisë, Evropës dhe botës.

Shuma e ekipit, TV dhe marketingu ndryshon vizionin e futbollit.

Berlusconi pastaj është ai që bën formacionet, siç dëshmojnë librat e Bruno Vespa-s, në të cilat shfaqen skemat e “lojës” të përpiluara prej tij.

Historia mëson se tullumbacja është e rrumbullakët, ose thuajse e tillë, dhe megjithëse ka disa kohë që rrotullohet drejt komunistëve (kinezë).

1996 – Silvio magjistar

Me fat ai: humbja e parë vjen në moshën 60-vjeçare.

Ai kishte fituar gjithmonë, edhe në vitin 1994 kur e morën lehtë, si zakonisht.

Dhe në vend të kësaj ai ishte bërë kryeministër me një parti me një emër rrëqethës: Forza Italia.

Në vitin 1996 ai provon sërish por pa Bossi-n, i cili e akuzon si hajdut, mafioz dhe praktikues të magjisë së zezë.

Ulivo i Romano Prodi-t e asfalton atë.

Duket i vdekur. Përkundrazi: mashkulli tregon edhe durim.

Pesë vitet në opozitë ai i quan “shëtitje e gjatë në shkretëtirë”.

Ai mbledh njoftimet e garancisë njëri pas tjetrit dhe Marcello Dell’Utri gjen telashet e para ligjore në Palermo.

Por në vitin 2001 ai ribashkon ekipin e vjetër: ai, Fini, Casini dhe Bossi.

Dhe përsëri në qeveri. Historia mëson se Berlusconi nuk vdes kurrë. Në fakt jo: nuk e ka mësuar ende.

2006 – Silvio Zemërthyesi

Dhjetë vjet më vonë, fati rishfaqet me maskën e Profesorit: Silvio humbet përsëri, dhe vetëm me 24 mijë vota, dhe shpërthen.

Ai thërret për mashtrim dhe për të eliminuar Prodi-n tërheq dhe financon parlamentarët e qendrës së majtë, duke i fituar atij hetime të tjera për korrupsion.

Kryeministri përgjigjet duke shpërndarë mbi njëqind ulëse qeveritare për njëzet aleatët që përbëjnë shumicën e tij.

Këto janë kushtet për triumfin më të madh, atë të vitit 2008.

Pas tërmetit në L’Aquila, arrin majat e popullaritetit, por tashmë është koha për Noemi Letizia, Patrizia D’Addario dhe Olgettines.

Veronika e lë, Xhanfranko Fini po ashtu, Evropa qesh me të dhe e lufton.

Në vitin 2011 u largua nga qeveria.

2016 – 80-vjetori i Silvios

Tetëdhjetë vjet dhe gjithçka duket e humbur.

Të tre rrjetet po vazhdojnë, por ato janë arkeologjia e komunikimit, Milani nuk ka fituar prej shekujsh dhe u është shitur kinezëve, Forza Italia është dhënë rreth ose pak më shumë se dhjetë për qind dhe shpik liderë të përkohshëm, aleatët e vjetër janë gjetkë, në thelb të papunë, dikush më fatkeq është në burg, të rinjtë e rekrutuar kërkojnë shtigjet e tyre të ngushta ose mbeten të lidhur pas mbulesës së tavolinës, edhe pse është në fund të vaktit.

Berlusconi u dënua për mashtrim tatimor dhe u përjashtua nga parlamenti për padenjësi. Ai gjithashtu kishte probleme shëndetësore dhe ka duruar një operacion të komplikuar në zemër.

Marrë dhe përshtatur nga “La Stampa” për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com