A izolon Rusinë dhe forcon Kiev-in samiti i Jeddah?

Samiti i Jeddah rihap diplomacinë ndërsa lufta vazhdon.

Rezultati është Ukraina e forcuar, Rusia e izoluar dhe roli i Arabisë Saudite dhe i gjithë frontit të vendeve të mëdha “neutrale” është rritur.

Përfshirja e tyre është risia e vërtetë e takimit, i cili pa në tryezë delegacionet perëndimore dhe ato në zhvillim, plus Ukrainën, duke bërë të dukshme mungesën e Rusisë së paftuar.

Vazhdimi më i rëndësishëm mund të jetë thjesht… një samit tjetër – kështu funksionon diplomacia.

Por është një hap i rëndësishëm përpara nëse, siç duket, ka favorin e parashikuar të Kinës, e cila kishte pranuar ftesën për në Jeddah vetëm në prag.

Suksesi diplomatik i Kiev-it matet në dy nivele.

Baza për diskutim në samitin e Jeddah ishte plani i paqes ukrainas me dhjetë pika.

E papranueshme për Moskën.

Nuk ka asnjë mënyrë që vendet që janë të prirura të mbajnë marrëdhënie të mira me Rusinë dhe po përfitojnë prej saj në aspektin e energjisë dhe tregtisë, të marrin një faturë bosh.

Por parimet, si respektimi i sovranitetit dhe integritetit territorial, janë “të shenjta” pikërisht për këto vende, përndryshe të ekspozuara ndaj një kutie pretendimesh dhe separatizmi të Pandorës.

Ka marrëveshje për parimet, siç e ka konfirmuar edhe delegati kinez, Li Hui.

Së dyti, Ukraina zgjeron ndjeshëm gamën e statusit ndërkombëtar, gjë që është pikërisht ajo që e mohon panrusizmi i Vladimir Putin-it.

Edhe sikur të donte, Rusia nuk mund të ishte e pranishme në Jeddah. Ajo nuk ishte e ftuar.

Por ai nuk kishte bërë asgjë për të qenë. Nuk ka asnjë plan paqeje rus.

Vetëm kërkesa maksimaliste për të njohur aneksimet e territoreve pjesërisht nën kontrollin e Ukrainës.

Tiradat periodike kundër “nazist-fashizmit” të Kiev-it që sugjerojnë se Kremlin-i nuk ka hequr dorë nga qëllimi përfundimtar për të instaluar një model miqësor kuisling, Bjellorusi.

Veprimet kanë më shumë rëndësi se fjalët. Ata të gjithë tregojnë në drejtimin e një lufte të gjatë në të cilën gruri është një armë legjitime shantazhi me një dividend të dyfishtë: për të ndëshkuar Ukrainën dhe për ta zëvendësuar atë në tregjet e vendeve që vareshin prej saj.

Përveç tërheqjes nga marrëveshja e Detit të Zi, Rusia ka vënë në shënjestër terminalet alternative, me lumë ose hekurudhë, të eksporteve bujqësore ukrainase.

Sot Rusia nuk ka asnjë interes për paqen dhe as nuk pretendon.

Vladimir Putin po vë bast për lodhjen perëndimore në mbështetjen e Kiev-it, për zgjedhjet evropiane dhe amerikane të vitit 2024, për rezervën e burimeve njerëzore dhe materiale – si raketat e verbëra ose dronët e lirë iranianë – që Rusia mund të hedhë në konflikt.

Dhe është gjithashtu bast për indiferencën relative të komunitetit ndërkombëtar, qëndrimi i të cilit, me përjashtim të Perëndimit, deri më tani ka qenë “kjo është një luftë që nuk na shqetëson”.

Deri tani. Ai e ftoi Arabinë Saudite në Jeddah; më shumë se gjysma e pjesëmarrësve ishin vende në zhvillim, duke përfshirë të gjitha BRICS të tjera – Brazili, Kina, India, Afrika e Jugut – Indonezia, Meksika, Zambia, Egjipti.

Sinjali është se komuniteti ndërkombëtar është i shqetësuar për luftën ruso-ukrainase, dëshiron të “kontribuojë në një zgjidhje që çon në paqe të përhershme” dhe e bën këtë duke nisur një program pune në rrugë konkrete dhe menjëherë të realizueshme (bërthamore, fëmijët e rrëmbyer, mjedisi , siguria ushqimore).

Rezultati është një rrugë që nuk mund të emërtohet G7 apo Perëndimi – propaganda e Moskës do të përpiqet, por ajo mohohet nga faktet.

Për Zelensky-in, qëllimi është një “samit paqeje” në nivel udhëheqës.

Përfundimet e Jeddah mbeten më të matura. Së paku, do të kërkohet një fazë e ndërmjetme.

Dhe kur bëhet fjalë për paqen ose armëpushimin, Rusia do të duhet të jetë në tryezë.

Sado të virtytshme janë rrugët e diplomacisë që nisën në Jeddah, në momentin që ato të luftës ende mbizotërojnë me kundërsulmin e vazhdueshëm ukrainas, rezistencën e fortë ruse, përdorimin reciprok të bombave thërrmuese dhe teatrin e shtrirë në transportin detar.

Ndërprerja e armiqësive deri në fund të vitit, qoftë edhe vetëm me rraskapitje reciproke, është një qëllim që përmendet gjithnjë e më shumë nga shumë njerëz.

Jeddah e ndihmon atë. Fatkeqësisht, ka mbetur ende shumë luftë përpara se të arrihet paqja.

Marrë dhe përshtatur nga La Stampa për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.