Në Ditën Botërore të Infermierëve, ‘përtej luftës ka shpresë’…

“Thonë që mrekullitë ekzistojnë… Ai ishte momenti, për të cilin kisha aq shumë nevojë të besoja në mrekulli. Sytë e tyre ishin e vetmja dritë shprese për mua. Aty fillova të shihja të gjitha ngjyrat, dëshirat dhe lutjet që kisha. Ishin i vetmi kontakt që kisha me botën në ato dy javë”, këto janë fjalët e Musa Gaxhës për infermierët e Infektivit.

Më tej, 65-vjeçari, për Albanian Post thotë se momenti kur zbuloi se ishte infektuar me Covid-19, ishte ndër më të vështirët në jetën e tij. Dhe roli i infermierëve, sipas tij, ka qenë i jashtëzakonshëm.

Në një kohë kur bota u përball me luftën e pamëshirshme të coronavirus-it, për miliona njerëz,  shpresa e vetme ishin mjekët dhe infermierët.

Data 12 maj shënjon dhe Ditën Botërore të Infermierëve, të cilët, më shumë se asnjëherë tjetër kanë qenë në vijën e parë të frontit. Kjo është dita e tyre, ku në gjithë botën u thuhet “faleminderit për kontributin që jepni çdo ditë”.

Lufta me të panjohurën

Kryeinfermierja Lavdie Rexha, e cila punon në Spitalin Amerikan Tre, për AP-në thotë se përgjatë 15 viteve punë, këto muaj i cilëson si më të vështirët.

Së bashku me disa kolegë u vlerësuan me certifikatë mirënjohje, për shërbimin që u kthye në mision.

Rexha thotë për AP-në se “shfaqja e pandemisë e gjeti gjithë botën të papërgatitur. Miliona pyetje më shoqëronin gjatë gjithë kohës. Por, një gjë e dija mirë, ishte koha që të bëheshim më të fortë se kurrë. Mund të them që ia dolëm”.

Edhe për infermieren Xhoana Deljallisi nuk ka qenë aspak e lehtë.

“Para syve të mi qëndronte vetëm familja. Duhet të isha shumë e kujdesshme, që të mos ua transmetoja virusin prindërve. Lodhja ka qenë e pafundme. Kisha net të tëra pa gjumë, por përgjegjësia jonë ishte rritur. Për shumë njerëz ishim ‘drita’ e vetme që ata shihnin”, thotë ajo për Albanian Post.

Përtej profesionit…

Përveçse detyrave që u takonin atyre, Rexha dhe Deljallisi tregojnë se janë detyruar të bëheshin edhe psikologe për shumë pacientë.

“Nuk do t’i harroj kurrë lotët e pacientëve, sytë e tyre plot frikë, fjalët përshëndetëse me familjarët. Nuk do ta harrojë kurrë pacienten, e cila u nda nga jeta vetëm pak orë pasi foli me djalin e saj. Ankthin e tij duke pritur me lot në sy, në derën e  spitalit”, thotë Rexha.

Ndërsa Deljallisi shprehet se “Ndieja shumë përgjegjësi mbi shpatulla. Gjatë gjithë kohës përpiqesha t’i qetësoja pacientët që dukej sikur po i mbyste paniku. Kishim në dorë jetë njerëzish. Nuk ishte aspak e lehtë”.

Në gjithë këtë situatë, shumë infermierë dhe mjekë humbën jetën, pas infektimit  me Covid-19, sipas mediave botërore dhe raportimeve të mediave shqiptare.

Rexha e mbyll rrëfimin e saj, duke thënë se “përtej xhamit kishte jetë, përtej luftës kishte shpresë, përtej lotëve ndodhën edhe mrekulli…”

Ndaj u them të gjithë kolegëve të mi, të luftojnë siç kanë bërë deri tani dhe do t’ia dalim.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.