Ushqimi me ‘emetim të ulët’ bën që disa atletë olimpikë të kenë mall për mish

Një ambicie e organizatorëve të Lojërave Olimpike të Parisit për të shkurtuar gjurmën e karbonit të kateringut në Lojërat eko-miqësore të këtij viti ka hasur në një problem: orekset e mëdha të atletëve që e duan mishin.

Tony Estanguet ka theksuar se si Paris 2024 po synonte të përgjysmonte emetimet mesatare të karbonit për vakt në krahasim me Lojërat Olimpike të mëparshme duke ofruar më shumë ushqim vegjetarian.

Duke premtuar se nuk do t’i zhgënjejë vizitorët në një vend të famshëm për gastronominë, komiteti organizativ mori gjithashtu disa kuzhinierë me yje Michelin si këshilltarë për të punuar së bashku me kontraktorin e tij të ushqimit, shumëkombëshen franceze Sodexo.

Por ditët e para në fshat, i vendosur në një periferi të privuar në veri të Parisit, panë kërkesa për më shumë mish, vezë dhe ndihma më të mëdha pasi atletët kërkonin të rimbusheshin pas garave rraskapitëse ose seancave në palestër.

“Çështja e vetme do të ishte mungesa e ushqimit”, ka thënë notari Julio Horrego nga Hondurasi për AFP kur u pyet për jetën në fshat.

“Është pak e habitshme”.

Horrego, i cili ka treguar se ha deri në 5 mijë kalori në ditë, ka thënë se doli për mëngjes në orën 10:30 të së dielës vetëm për të gjetur vezë se nuk kishin mbetur më.

“Nëse mbërrin pak vonë, atëherë nuk ka mjaft”, ka treguar ai në hyrje të fshatit që gumëzhin nga aktiviteti dhe mund të strehojë 10 mijë e 500 atletë në rreth 40 kullat e tij të ulëta.

Vozitësi rumun, Iulian Chelaru, ka dhënë një përgjigje të qartë kur u pyet nëse mungonte diçka: “mishi”.

“Nuk kishim mish të mjaftueshëm, por tani është zgjidhur”.

Notari gjerman Lucas Matzerath, 24 vjeç, ka thënë se përmasat e ndihmës po rriteshin gjithashtu.

“Në fillim nuk kishte porcione shumë të mëdha për njerëzit, por tani është përmirësuar”, ka thënë ai.

Salla e ushqimit përfshin gjashtë zona të ndryshme ngrënieje që ofrojnë ushqime nga e gjithë bota, ku gjysma e 50 pjatave të disponueshme çdo ditë janë 100 për qind vegjetariane.

“Ne shijojmë zarzavatet tona, kështu që nuk është problem”, ka treguar volejbollistja kanadeze Sophie Bukovec teksa doli nga kompleksi.

“Disa nga atletët janë mishngrënës të mëdhenj. Ata po përpiqen ta zgjidhin atë. Ka proteina që thjesht duhet të dini se ku mund t’i gjeni”.

Sodexo ka thënë të mërkurën se kishte rregulluar menutë.

“Vezët dhe pjatat e mishit të pjekur në skarë kanë qenë të kërkuara, kështu që vëllimet janë rritur ndjeshëm”, ka thënë një zëdhënëse e grupit.

“Ka disa ditë që sasitë e ofruara janë në përputhje me kërkesën”.

Ofrimi i ushqimeve të rënda nga vegjetarianët nuk është i vetmi ndryshim në fshatin e Parisit në krahasim me edicionet e mëparshme.

Kompleksi i banesave, i cili do të shndërrohet në apartamente pas Lojërave, u ndërtua pa ajër të kondicionuar dhe në vend të kësaj ka një sistem ftohjeje dhe ngrohjeje gjeotermale nën dysheme të rinovueshme.

Disa ekipe si SHBA, Britania e Madhe, Holanda ose Franca kanë zgjedhur të instalojnë ftohës portativë për atletët e tyre, por të tjerët duhet të bëjnë pa këtë, me temperatura mbi 30 gradë Celsius me lagështi të lartë.

“Unë vuaj në mot të nxehtë, por deri më tani kam fjetur mirë vetëm me një ftohës”, ka thënë volejbollistja italiane Marta Menegatti.

Të tjerë kanë gjetur se shtretërit inovativë të prodhuar në Japoni të përdorura në fshat janë të ndërlikuar për t’u përshtatur.

Bazat e tyre janë bërë nga kartoni dhe dyshekët nga plastika e ricikluar, duke përfshirë rrjetat e peshkut, duke bërë që disa të bëjnë shaka në të kaluarën se ata ishin “anti-seks” dhe të dizajnuara për të ndaluar atletët të kërcejnë midis çarçafëve.

“Shtrati im është shumë i fortë, nuk është më i miri”, ka treguar hendbollistja spanjolle Lysa Tchaptchet, fjalë të cilat u bënë jehonë nga polakja Martyna Swatowska-Wenglarczyk.

Të tjerë ishin entuziastë për përpjekjet e bëra nga komiteti organizativ i Paris 2024 për të qenë më i qëndrueshëm, duke përfshirë shkurtimin e emetimeve dhe sigurimin që të gjitha pajisjet, përfshirë shtretërit, të riciklohen ose të ripërdoren më pas.

“Më pëlqen shumë dhe më pëlqen ajo që ata kanë bërë në fshat”, ka thënë Signe Bro, një notare daneze.

“E bën punën, por është mirë të dimë për ne sportistët se si do të përdoret në të ardhmen dhe se është ndërtuar në mënyrë të qëndrueshme”.

“Ju mund të qeshni me shtretërit, por është mirë të dini se nuk keni 10 mijë shtretër të mbetur në fund”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.