Kush janë “Spartanët”, trashëgimtarët e ekstremit të djathtë në Greqi

Vassilis Stingas është lideri i “Spartanëve”.

Partia e ekstremit të djathtë greke që mori 4.7 për qind të votave në zgjedhjet e së dielës dhe 12 ulëse në parlament.

Një bum që me të drejtë përfshin Greqinë në listën e vendeve ku ultranacionalizmi po rritet i pandalshëm.

Janë tre formacione politike të ekstremit të djathtë që e kanë kaluar pragun: Nike, Victoria, e udhëhequr nga një teolog i frymëzuar nga Rusia, dhe përsëri Zgjidhja Greke, nga Kyriakos Velopoulos, dhe në fund nipërit e luftëtarëve të Termopileve.

Të gjithë së bashku sollën në shtëpi 13 për qind të përkthyera në 665 mijë vota.

Pasardhësit e luftëtarëve të Spartës së lashtë, të cilët me një retorikë nostalgjike mund t’i bëjnë edhe dashamirësit e Greqisë klasike të ëndërrojnë, por që fshehin pas tyre fytyrën agresive të “Agimit të Artë”.

Partia e Ilias Kasidiaris u shpall e jashtëligjshme nga Gjykata e Lartë dhe u shpërbë për shkak se dominusi i saj u dënua me 13 vjet me akuzën se ishte pjesë e një organizate kriminale.

Agimi i Artë tentoi të kandidojë nën maska ​​të ndryshme në zgjedhjet e 21 majit dhe 25 qershorit, por pa rezultat.

Kështu, konsensusi midis grekëve gjeti një kalë trojan për të hyrë në Parlament përmes “Spartanëve”.

Dhe në fakt Stingas, pronar i një kompanie të vogël ushqimore dhe prej trembëdhjetë vitesh një politikan pothuajse me kohë të plotë ultra të djathtë, i falenderon duke i mbrojtur dhe duke sulmuar gjyqtarët: “Kasidiaris u dënua vetëm në shkallën e parë. E përjashtuan me një tradhti ndaj demokracisë”.

Sado që përpiqet të mbajë një profil të moderuar nacionalist, Spartani suprem nuk e fsheh identitetin e tij politik.

Greqia do të udhëhiqet edhe për katër vite nga qendra e djathtë e Kyriakos Mitsotakis, por në opozitë nuk do të gjejë vetëm të majtën e Syriza-s dhe socialistët e Pasok-ut.

Ai gjithashtu do të duhet të merret me ta.

“Trashëgimtarët e Dori-t për ADN dhe gjak”, shpjegon lideri i bindur.

Partia e tij është kundër bashkimeve homoseksuale “të manifestuara në publik”, edhe pse në Greqinë e lashtë këto ishin një zakon i zakonshëm: “Eh, po mirë, nuk ka rëndësi, kohët kanë ndryshuar”, thotë ai shkurtimisht. “Dy burra dhe dy gra është një rrugëdalje”, shton ai.

Dhe përsëri, ai thotë hapur se është anti-migrant, euroskeptik, pro armëve, jo-vax, pro-monarkist: “As funeralin shtetëror të ish-mbretit Kostandin që vdiq në janar nuk arritëm të bënim”.

Ai e përkufizon veten si “mbrojtës i Termopileve, nga ata që duan të shesin vendin.

Në vitin 480 para Krishtit, 300 spartanë mundën pushtuesit persianë dhe pasi Salamis dhe Plataea i dëbuan ata nga Greqia dhe Evropa.

Nga dje e deri më sot, armiku i vazhdueshëm për të dhe popullin e tij vazhdojnë të jenë turqit dhe në një masë më të vogël ato qeveri perëndimore që duan të bindin Athinën të normalizojë miqësinë me Erdoganin: “Ata njerëz (të cilët në kontekste të tjera i ka quajtur Stingas “Mongolë”, ed.) nuk ka të bëjë me ne, ata pushtojnë Qipron, na kanë dominuar për 400 vjet dhe për këtë arsye ne kemi mostolerancë për Islamin. Ai gjithmonë na ka shkaktuar kaq shumë probleme. Nëse vazhdon kështu, mund të krijojë shkëndijë për një konflikt”.

Partia “Spartanët” fitoi të dielën shumë vota në Lakoni, rajoni i Sparta-s, Maqedoni, në periferinë e dytë të Pireut, një lagje punëtore dhe pensionistësh, në zonën e Kalamatas dhe në Dodekanez, ku prezenca e emigrantëve ka qenë gjithmonë e shtuar, vitet e fundit.

Para raundit zgjedhor, militantët u bënë të njohur, duke shkuar nëpër supermarkete për të shpërndarë sapun, shampo dhe pako makarona për nevojtarët.

Dislokimi i Stingas u themelua në vitin 2017.

Ai bashkon zyrtarë të zgjedhur si Michalis Gavgiotakis, ish-bodybuilder, i emëruar “z. Creta”, me kultin e trupit si paraardhësit e tij të largët, dhe deputetë të tjerë të rinj si Spartani I. Dimitrokallis, i cili dëshiron të prezantojë armë falas si në Amerikë, “por vetëm nëse mund të mbrojnë shtëpinë dhe të qëllohen nëse vjen një hajdut”, shpjegon kreu i partisë.

Programi i tij elektoral ishte praktikisht inekzistent, por nga divani i gjelbër prej lëkure i hotelit, me kostum blu elegant dhe kravatë regjimenti, ai rendit faturat e para që do të prezantojë: “Do të kërkojmë rritjen e pensioneve në 1 mijë euro, do të luftojmë masën deri në 100 euro gjobë për ata që nuk janë të vaksinuar”.

Në këtë përzierje krenarie për historinë e lashtë dhe fanatizmin për atdheun, deri në frikën e teorive të zëvendësimit, filozofia e spartanëve modernë është një sallatë greke që kërcen nga Aleksandri i Madh dhe Miltiadi në epërsinë e kombeve ndaj BE-së, deri në përmbledhjen e gjykimit të luftës në Ukrainë.

“Kush e ka fajin? E dy superfuqive që të dyja duan të dominojnë në ekstreme. Nuk do të ishte e vështirë të pajtohesha”.

Trajtojeni kështu. Dhe duke pasur parasysh zakonet spartane, e pyesim me një provokim nëse ka dikë që do të donte të hidhte nga shkëmbi Tarpeian. Stingas përgjigjet: “Shumë politikanë grekë”.

Nga hoteli me pesë yje në Elioupoli, lagjja e klasës së mesme ku spartanët kërkojnë selinë e re të partisë, ka vetëm një shqetësim: “Kemi frikë nga sulmi i anarkistëve dhe protestuesve të majtë”.

Dhe të mendosh se disa ekstremistë të Agimit të Artë janë akuzuar gjerësisht në të kaluarën për sulme kundër sindikalistëve dhe aktivistëve antifashistë.

A është rruga e ekstremit të djathtë grek e shtruar me standarde të dyfishta? Kushdo që mban helmetën spartane, simbol i “forcës, guximit, besnikërisë dhe fuqisë”, me sa duket beson se edhe ai mundet.

Marrë dhe përshtatur nga “La Stampa” për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.