“Bashkimi Evropian duhet të marrë mësime nga tërheqja e papritur e misionit të udhëhequr nga SHBA-të në Afganistan dhe të marrë vullnetin politik për të krijuar forcën e vet ushtarake për t’u vendosur në krizat e ardhshme”.
Kështu u shpreh presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, të mërkurën e 15 shtatorit, gjatë fjalimit të saj të përvitshëm në parlamentin Evropian në Strasburg.
Sipas Von der Leyen, si një ish-ministre gjermane e Mbrojtjes, tha se tërheqja e misionit të udhëhequr nga SHBA në Afganistan dhe rënia e mëvonshme e administratës së Presidentit Ashraf Ghani, ngriti pyetje shqetësuese.
Ajo tha se kishte një problem “thelbësor” në kryeqytetet e BE-së. “Ju mund të keni forcat më të përparuara në botë – por nëse nuk jeni gati t’i përdorni ato – cila është vlera?”. “Ajo që na ka penguar deri më tani nuk është vetëm një mungesë e kapaciteteve – është mungesa e vullnetit politik”.
Mungesa e investimeve në mbrojtje nga qeveritë e BE-së dhe shqetësimet rreth rrezikut të minimit të NATO-s – të mbajtura në veçanti nga vendet anëtare të BE-së – kanë qenë ndër pengesat kryesore për krijimin e një krahu të bashkuar ushtarak evropian. Shpenzimet e përgjithshme të qeverisë në 27 shtetet anëtare të BE-së për mbrojtjen ishin 1.2% të Produktit të Brendshëm Bruto (PBB), në vitin 2019 krahasuar me 3.4% në SHBA.
Von der Leyen më tej tha se po punonte me sekretarin e përgjithshëm të NATO-s, Jens Stoltenberg, në nxjerrjen e një “deklarate të re” mbi marrëdhëniet BE-NATO deri në fund të vitit. Gjashtë shtete anëtare të BE-së nuk janë në aleancën ushtarake – Austria, Qipro, Finlanda, Irlanda, Malta dhe Suedia.
Presidentja e KE-së theksoi se për të eliminuar krizat, forca ushtarake e BE-së duhet të veprojë në mënyrë të pavarur si nga OKB-ja ashtu edhe nga NATO.
Ideja e mbrojtjes së përbashkët – e sulmuar nga disa kritikë të BE-së si dëshmi e ndërtimit të kombit – ka një histori të gjatë dhe të torturuar.
Dy grupe beteje të BE-së me 1 mijë e 500 trupa – të cilat supozohet se do të mbushen me rotacion nga shtetet anëtare – u krijuan në vitin 2007, por ato nuk u vendosën kurrë, pjesërisht për shkak të mungesës së ndihmës.
Ndërkaq, Von der Leyen tha se shërbimet e inteligjencës të BE-së dhe agjencitë e tjera kishin nevojë për të shkëmbyer informacion.
Ajo gjithashtu sugjeroi që për të ndërtuar sektorin e mbrojtjes të BE -së dhe për të siguruar që pajisjet e përdorura nga ushtritë evropiane të ishin “të ndërveprueshme”, TVSH-ja mund të hiqet kur blihet nga tregtarët vendas të armëve.
Një samit udhëheqës kushtuar mbrojtjes evropiane do të thirret nga Von der Leyen dhe presidenti francez, Emmanuel Macron, në gjysmën e parë të vitit të ardhshëm. Vit që përkon me marrjen e presidencës së BE-së nga Franca. “Është koha që Evropa të rritet në nivelin tjetër”, ravijëzoi Von der Leyen.
Ministrja aktuale e mbrojtjes e Gjermanisë, Annegret Kramp-Karrenbauer, e mbështeti nismën e Von der Leyen. Sipas saj mbrojtja e vërtetë e BE-së varet nga vullneti politik i shteteve anëtare. “Kjo është arsyeja pse Gjermania dhe Franca duhet të udhëheqin”, theksoi Kramp-Karrenbauer.
Ndërsa komentet në përgjithësi u pritën mirë në dhomë, Martin Schwirdeman, president i grupit të Majtë në parlament kritikoi komisionin për “thirrje për më shumë zgjidhje armatimi dhe ushtarake” në vend se të drejtonte fonde për të lehtësuar vuajtjet e më të varfërve.
Disa qeveri të BE-së gjithashtu shprehën dyshime mbi deklaratën e Presidentes. “Evropa do të adresojë dobësitë e saj mbrojtëse me një deklaratë, një samit, një agjenci dhe heqjen dorë nga TVSH-ja”, u ankua një diplomat. “Vizion i mishëruar nga teknokracia”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com-
Tahiri: Kurti e Osmani të marrin vrap për opozitë që të ndalet dështimi i Kosovës
-
Një shtet Bektashi brenda Tiranës – Si mund të funksionojë?
-
Haradinaj, pushtetit: Nëse bindni botën se drejtësia s’është e pavarur, si mendoni ekstradimin e Radojiçiç-it
-
Si e shpërfaqi Bislimi dështimin e “lobimit” të Osmanit për Urën e Ibrit