Lajme

Zelensky dhe dilema e urdhrit të dorëzimit ë Batalionit Azov: tani ai mund të luajë rolin e politikanit


“Një ditë e vështirë”, tha Presidenti Zelensky në videon për lirimin e ushtarëve të tij nga kurthi i Mariupolit. Megjithatë, është dita kur të rraskapitur, të amputuar, të uritur largohen nga bunkerët dhe kthehen në qenie njerëzore, duke rifituar shpresën për një fat tjetër.

Sigurisht, nga pikëpamja ushtarake është “një ditë e vështirë” sepse Mariupoli bie. Korridori midis Rusisë dhe Krimesë është i plotë dhe i lejon Moskës të ruajë statusin e saj të superfuqisë. Në atë gjuhë toke, kokat bërthamore do të mund të udhëtojnë drejt portit të Sevastopolit dhe të përfundojnë në nëndetëset që garantojnë reagimin atomik kundër çdo agresori.

Ushtarakisht, Mariupol është një pre e pazëvendësueshme për ambiciet ruse, por në të njëjtën kohë një amputim i dhimbshëm për Ukrainën. E papranueshme, në deklaratat para negociatave.

Për Presidentin Zelensky, dita është “e vështirë” sepse urdhri i tij drejtuar rezistentëve të Mariupolit për të ndaluar luftën është gjithashtu një goditje për legjendën e patriotizmit ukrainas.

Heronjtë e Azovstal-it kanë shërbyer jo vetëm për të angazhuar trupat ruse ose për të lënë kohë për të mbërritur armët perëndimore, por edhe për të mbajtur për  pjesën tjetër të ushtrisë moralin lart. Për dy muaj e gjysmë, Batalioni Azov dhe marinsat luftuan duke u futur vetë brenda atij kurthi. Nëse heronjtë e Mariupolit rezistonin, të rrethuar, pa ujë, ushqim, rrymë, nën goditjet e përditshme të 120 sulmeve ajrore, një mijë granata mortajash dhe predha artilerie, çdo qytet tjetër ukrainas e kishte për detyrë të mos dorëzohej.

Ushtarët Azovstal dhanë një shembull që i gjithë vendi i ndoqi ata. Këmbëngulja e forcave ukrainase lindi ndoshta po aq në Mariupol sa në video-mesazhet e presidentit, i cili nuk iku kur e sugjeroi edhe inteligjenca amerikane.

Por “dita e vështirë” mund të bëhet një pikë kthese pozitive në shumë prej dosjeve të hapura.

Nëse edhe i fundit i ushtrisë do të largohej nga porti i qytetit, Zelensky nuk do të kishte më konkurrentë në mishërimin e mitit të rezistencës kombëtare. Komandanti i Batalionit Azov, Denis Prokopenko, ishte i vetmi që rivalizoi popullaritetin e presidentit në mesazhet e tij video. Falë sistemit të transmetimit satelitor të Elon Musk, majori Prokopenko dilte me mesazhet e tij frymëzuese. Në një mjedis post-apokaliptik, ai sfidoi fshehurazi vetë autoritetin presidencial. “Nuk mund të besoj se nuk ka vullnetarë dhe mjete për të thyer rrethimin në të gjithë Ukrainën,” tha në një nga mesazhet e tij komandanti i Batalionit Azov.

“Më lejoni të insistoj – thotë Zelensky tani – Ukraina ka nevojë për heronjtë e saj të gjallë.” Për këtë arsye, “një operacion ushtarak për të shpëtuar mbrojtësit e Mariupolit ishte nisur nga forcat tona të armatosura dhe shërbimet sekrete”, por diçka, me sa duket, nuk lejoi të shkonte deri në fund. Dhe mbeti vetëm zgjedhja e dorëzimit.

Thashethemet për goditje me helikopterë, për varka të vogla që duke bërë zigzage kalojnë nëpër minierat e detit Azov janë pjesë e legjendës së këtij rrethimi dhe prestigjit të presidentit si komandant i përgjithshëm. Megjithatë, “Evakuimi”, siç preferojnë ukrainasit ta quajnë dorëzimin, është momenti në të cilin Prokopenko bën Garibaldin. I hollë, i palarë, luftëtari heroik shqipton humbjen e tij “Unë i bindem” “për të shpëtuar jetë”.

Për momentin, protagonizmi luftarak i Batalionit Azov shkon në zero dhe ia lë të gjithë skenën Zelenskyt. “Puna për t’i kthyer djemtë tanë në shtëpi vazhdon. Kërkon kohë dhe maturi”. Kini besim, më ndiqni, thotë komandanti i përgjithshëm, duke marrë rolin e politikanit.

Mesazhi i Zelenskit mund të interpretohet gjithashtu si një kujtesë se guximi dhe virtyti luftarak nuk mjaftojnë, edhe në një rrethim. Kanë peshën e tyre edhe diplomacia dhe politika. Nëse është e vërtetë për heronjtë e Azovstal-it, mund të jetë e vërtetë edhe për pjesën tjetër të Ukrainës.

Me Moskën e kënaqur me kafshatën e Mariupolit, tryeza e paqes është më afër. Zelensky negocion me pushtuesit për të shpëtuar “djemtë e tij”.

Duke menduar për filmin Diktatori i Madh, në videon e dërguar në Festivalin e Filmit në Cannes, Zelensky thotë se “na duhet një Chaplin i ri” për të zbardhur mashtrimin e pushtetit. Ajo që i është marrë popullit do t’i kthehet popullit. Ndoshta jo menjëherë dhe, ndërkohë, është mirë të shpëtojmë jetë.

Nga Andrea Nicastro për “Corriere della Sera”, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com


Lajmet kryesore