Vuajtja “mbretërore” e Maria Eleonorës së Shqipërisë

Të gjithë janë të njohur me historinë tragjike të Princeshës Mafalda të Savoia-s, vajzës së mbretit Viktor Emanuel III të Italisë, e cila u arrestua nga Gestapo në 1943.

Ajo u dërgua më pas në kampin e përqendrimit Buchenwald ku vdiq një vit më vonë.

Por ka një histori tjetër mbretërore që është shumë më pak e famshme, por po aq tragjike dhe e trishtë, ajo e princeshës gjermane, Maria Eleonorë e Shqipërisë.

E lindur më 19 shkurt 1909 në qytetin e Postdam-it, ajo ishte vajza e vetme e Princit William të Shqipërisë (i lindur Princi William of Wied) dhe gruas së tij Princeshës Sophie të Schönburg-Waldenburg.

Babai i saj ishte nip i mbretëreshës Elisabeth të Rumanisë dhe kjo është mjaft interesante për historinë e saj pasi Rumania do të ketë një vend tragjik dhe të rëndësishëm në jetën e princeshës.

Në vitin 1914, babai i saj u bë Princ i Shqipërisë dhe e gjithë familja u shpërngul në Shqipëri, ku u prit me një entuziazëm të vërtetë nga vendasit.

Megjithatë, kjo do të ishte një aventurë jetëshkurtër.

Pas vetëm gjashtë muajsh, sovrani i ri u pushtua nga problemet serioze të brendshme të vendit të tij pritës në prag të Luftës së Parë Botërore.

Ai u internua në shtator 1914 dhe Shqipëria u bë republikë në vitin 1925.

Maria Eleonorë zhvilloi një dashuri të madhe për natyrën dhe kafshët, madje edhe një aksident i rëndë hipizmi në vitin 1921 nuk mundi ta shkëpuste atë.

Në vitin 1925, familja erdhi për të jetuar në Rumani me ftesë të të afërmit të tyre mbretëror, Mbretëreshës Elisabeth të Greqisë (e lindur si Princeshë e Rumanisë).

Princi William dhe Princesha Sophie qëndruan në Rumani për pjesën tjetër të jetës së tyre.

Marie Eleonore ndoqi një shkollë të mesme vajzash në Mynih dhe kaloi një vit në kolegjin bujqësor në Hohenheim.

Ajo gjithashtu ka studiuar ekonomi dhe shkenca politike në universitetet e Bonit dhe Berlinit.

Madje ajo studioi në Shtetet e Bashkuara për dy vjet me bursë.

Më 13 nëntor 1937, ajo përfundoi doktoraturën në Berlin me tezën “Kryeqyteti Ndërkombëtar i Amerikës së Jugut”.

Ajo u diplomua me lavdi të madhe. Vetëm tre ditë më vonë, më 16 nëntor 1937, ajo u martua me Princin Alfred të Schönburg-Waldenburg, një i afërm.

Çifti i ri u vendos në Mynchen. Historia nuk na tregon nëse ishte një martesë e lumtur, por ishte e shkurtër.

Katër vjet më vonë, Princi Alfred vdiq gjatë Luftës së Dytë Botërore nga një sëmundje.

Duke u gjetur e vetme në Gjermani në mes të luftës, Princesha Marie Eleonore vendosi të kthehej në Rumani, ku prindërit e saj jetonin ende në Kështjellën Fontaneli.

Maria Eleonorë gjatë Luftës së Dytë Botërore u bashkua me Kryqin e Kuq Rumun.

Sidoqoftë, puna e rëndë përfundimisht çoi në një stërmundim të plotë psikologjik dhe fizik.

Ajo u shërua dhe u kthye në punë. Në fund të luftës në vitin 1945, ajo ishte një prani e vendosur në rrethet intelektuale dhe kulturore të shoqërisë rumune.

Gjatë një mbledhjeje kulturore, ajo takoi një avokat të ri të quajtur Ion Bunea, i cili do të bëhej burri i saj i dytë në vitin 1948.

Megjithatë, ndërsa ushtria ruse rrethoi vendin, Marie Eleonore dhe babai i saj – nëna e saj kishte vdekur në vitin 1936 – u arratisën me makinë, duke ikur në Sinaja, rezidenca verore e mbretit Michael I të Rumanisë, i cili u dha atyre një apartament në pasurinë e tij.

Maria Eleonorë ushqeu babain e saj atje deri në vdekjen e tij më 18 prill 1945.

Më pas ajo u transferua në Bukuresht dhe u martua me Ion Bunea më 4 shkurt 1948.

Në vitet 1950, Rumania kaloi një periudhë izolimi kulturor dhe ekonomik të shkaktuar nga regjimi i ri komunist i imponuar nga Bashkimi Sovjetik.

Autoritetet rumune vendosën të mbyllin shumë nga institucionet kryesore kulturore në vend, si Instituti Francez, zyrat e shtypit britanik dhe amerikan.

Princesha Maria Eleonorë (shtetase rumune nga martesa) ishte një nga punonjëset e zyrës britanike të informacionit dhe ajo u arrestua nga Securitate (agjencia e policisë sekrete në Rumani) dhe u akuzua për tradhti.

Para se të arrestohej, ajo u dha një pjesë të madhe të bizhuterive familjare diplomatëve britanikë për t’u ruajtur në Britaninë e Madhe.

Princesha, si një e afërme e familjes mbretërore rumune, u detyrua në mërgim nga regjimi komunist në vitin 1948, një tjetër element që peshoi shumë në gjyqin që u hap në emër të saj.

Ajo u dënua me 15 vjet punë të detyruar dhe të gjitha pasuritë e saj materiale iu konfiskuan nga shteti. Burri i saj u dënua gjithashtu me pesë vite punë të detyruar.

Në vitin 1956, pas gjashtë vitesh burgim, princesha vdiq në burgun Miercurea Ciuc, një burg politik për gratë në Rumani.

Në moshën 46-vjeçare, ajo nuk mund të përballonte kushtet çnjerëzore të paraburgimit.

Në fillim të vitit 1956, ajo ishte sëmurë me tuberkuloz. Ajo vdiq pas një operacioni në zorrë më 29 shtator 1956.

Maria Eleonorë, e cila ishte vajza e një sovrani dhe e afërme e familjeve më të rëndësishme mbretërore në Evropë, nuk ka as varr.

Ajo u zhduk së bashku me dhjetëra mijëra gra të tjera të konsideruara si të rrezikshme nga regjimet komuniste në Evropën Lindore.

Ajo ndoshta është varrosur diku në mjediset e burgut. Heroizmi i tyre dhe parimet e forta morale që tejkalojnë klasat shoqërore dhe gjeografinë duhet të vlerësohen si një shembull i guximit dhe mirësisë në një botë që u tregua mizore dhe çnjerëzore kaq shumë herë në histori.

Një murgeshë që ishte e burgosur me të më vonë tha: “Nuk mund ta harroj sepse në mes të pranisë sonë të errët esenca e saj shkëlqeu, e drejtë, e sinqertë, e ndërgjegjshme për njerëzit esencialë, me shumë butësi dhe dashamirësi ndaj të vuajturve. Ajo pa një qenie njerëzore në secilin prej nesh pa dallim”.

Marrë dhe përshtatur nga “History of Royal Women” për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.