Oscars 2023: Një shuplakë për Hollywood-in

Vitet e fundit, çmimet Oscar kanë qenë shpesh ovjekt i debateve.

Por këtë herë ngjarja ishte mjaft kompetente për t’ju bindur se producentët dhe regjisorët në të vërtetë dinin se çfarë po bënin.

Jimmy Kimmel ishte i qetë dhe në kontroll: ai madje përfundoi duke përmendur se do të kthehej në emisionin e tij të bisedave natën tjetër, si për të sugjeruar se kjo ishte vetëm një punë tjetër mbrëmjeje për të.

Askush nuk bëri asnjë shqiptim të gabuar apo gafa të turpshme.

Fjalimet hyrëse nuk ishin shumë të dhimbshme dhe batutat nuk ishin të këqija. Përmbledhja In Memoriam ishte prekëse, me një hyrje të mirë-gjykuar, nga John Travolta dhe një baladë të interpretuar nga Lenny Kravitz.

Veshjet ishin me shkëlqim dhe dekorimet e skenës prej ari dhe argjendi ngjallnin hotelet magjepsëse dhe anijet oqeanike të epokës së artë të Hollywood-it.

Gjithçka të tërhiqte të imagjinonit se problemet e viteve të fundit ishin thjesht një ëndërr e keqe.

Është e vërtetë që periudhat e gjata kohore prej tre orësh e gjysmë ishin të mërzitshme dhe të përsëritura, por ky është thuajse gjithmonë rasti me ceremonitë e ndarjes së çmimeve dhe kishte vetëm disa të meta të dukshme.

Praktika e fillimit të muzikës përpara se marrësit të kenë përfunduar fjalimet e tyre të pranimit është po aq zemëruese dhe fyese si kurrë më parë.

Fituesit në secilën kategori, të gjithë dukeshin se ishin qenie njerëzore të mira që ishin mirënjohës për çmimet e tyre, teksa theksonin se realizimi i filmit, ashtu si jeta, është një përpjekje ekipore.

Asnjë prej tyre nuk dukej se rrezikohej të anulohej.

Regjisori i “An Irish Goodbye”, i cili fitoi filmin më të mirë me metrazh të shkurtër, përdori kohën e tij të caktuar për t’i kërkuar publikut t’i këndonte “Happy Birthday” yllit të filmit, James Martin.

Dhe më e rëndësishmja, askush nuk i ka goditur askujt.

Edhe nëse nuk do të mendonit se më i miri fitoi në çdo kategori, nuk kishte shumë rezultate që do të kishin pasur një person të arsyeshëm që të hidhte një këpucë në ekranin e televizorit dhe të bërtiste: “Si guxojnë?”

Kjo ndjenjë e turbullt filloi me fitoret për Jamie Lee Curtis për aktoren më të mirë dytësore dhe Ke Huy Quan për aktorin më të mirë dytësor, të dy për rolet e tyre në “Everything Everywhere All at Once”.

Pa dyshim, Angela Bassett nuk dukej shumë e kënaqur që nuk i ishte dhënë çmimi i aktores më të mirë në rol dytësor, por Curtis është një luftëtare që ka vazhduar të punojë pa shumë njohje, kështu që shumica e njerëzve vështirë se mund ta kundërshtojnë triumfin e saj.

Ndërkohë, Quan hoqi dorë nga aktrimi pas roleve të tij të fëmijërisë, kështu që fitorja e tij ishte një festë e shanseve të dyta.

Një tjetër yll i dashur që u rikthye ishte Brendan Fraser, i cili u shpall aktori më i mirë për “The Whale”, pas më shumë se një dekadë kur ai ishte shumë larg listës A të Hollywood-it.

Ishte e ndërlikuar të kuptoje se për çfarë ishte saktësisht fjalimi i tij rrëqethës, por ai ishte qartë i tronditur, ashtu si të gjithë ata që ishin emocionuar nga “Brenaissance”.

Dhe çmimi për aktoren më të mirë Michelle Yeoh, ishte një festë e karrierës së saj të gjatë, një mbushje për zonjat të cilave u ishte thënë se kishin”kaluar moshën, sipas fjalëve të saj, dhe një shenjë se Hollywood-i më në fund ishte gati të nderonte talentin aziatik dhe aziatik-amerikan.

“Për të gjitha vajzat dhe djemtë e vegjël që më ngjajnë. ky është feneri i shpresës”, ka thënë ajo.

Kjo ishte tema qendrore e natës.

Fituesi i madh, me shtatë çmime Oscar, duke përfshirë filmin më të mirë, regjinë më të mirë dhe skenarin më të mirë origjinal, ishte “Everything Everywhere All at Once”, një film që jo vetëm kishte një bashkëregjisor aziato-amerikan, Daniel Kwan, por gjithashtu kishte të bënte me një emigrant aziatik.

Dhe fituesi më i mirë i filmit të shkurtër dokumentar, “The Elephant Whisperers”, ishte Indian.

Sakaq, mungesa e shumë prej emrave më të mëdhenj, mes tyre Tom Cruise dhe James Cameron, la të kuptohej se siguritë e industrisë së filmit në SHBA po shkatërrohen.

Fituesi tjetër i madh i mbrëmjes, “All Quiet on the Western Front”, ishte një prodhim gjerman që u financua nga Netflix, dhe i njëjti shërbim transmetimi financoi fituesin e filmit të animuar, “Pinocchio të Guillermo del Toro”.

Ndërkohë, e gjithë mbrëmja mund të lexohej si rrëfimi i Hollywood-it se nuk bën më filmat më të mirë ose, të paktën, llojin e filmave që fitojnë Oscar.

Mbase Kimmel ka gabuar kur ka bërë shaka se transmetimi ka kaluar pa incidente. Ishte një lidhje e qetë, por ishte një shuplakë për Hollywood-in.

Marrë nga “BBC”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.