Njerëzit e Joseon-it ose etnia e koreanëve në Japoni

Fotografja e dokumentarit nga Koreja e Jugut, Kim Ji-young u çudit kur mësoi rreth një grupi në Japoni të quajtur “Chosen-seki” (“vendbanimi Korean”), pasardhësit e Koreanëve që migruan në Japoni para dorëzimit të saj në 1945.

Ndryshe nga Zainichi-t që janë koreanët e lindur në Japoni, të cilët janë banorë të ligjshëm në Japoni, Chosen-seki e identifikojnë veten si njerëz nga Joseon-i, dinastia që ekzistonte në gadishullin e Koresë nga 1392 deri në 1910 kur Koreja u aneksua nga Japonia. Ata vazhduan të jetonin në Japoni si të huaj pa shtet, duke duruar pasojat e stereotipizimeve negative.

Fëmijët e zgjedhur nga seki shpesh ngacmohen për shkak të statusit të cenueshëm ligjor të prindërve të tyre. Për të rriturit, diskriminimi është pjesë e përditshmërisë dhe madje disa bien viktima të kërcënimeve me vdekje ose krimeve të urrejtjes, pasi ata mund të akuzohen se janë të lidhur me Korenë e Veriut.

Armiqësia e japonezve ndaj pasardhësve të migrantëve koreanë arrin kulmin sa herë që Koreja e Veriut përpiqet të shfaqë fuqinë e saj duke provokuar me raketa mbi Detin Lindor ose duke kryer prova bërthamore.

Disa nxënëse seki, kanë përjetuar madje që uniformat e tyre t’iu këputen me thikë nga ekstremistët e krahut të djathtë japonez.

Kurioz mbi “persekutimin e tyre”, Kim u ul me disa të zgjedhur nga seki gjatë udhëtimit të saj në Fukushima në 2011.
“Një nga të intervistuarit e mi tha se gjyshi i tij është nga provinca Gyeongsang, e cila tani është pjesë e Koresë së Jugut, por ai pretendoi se vendi i origjinës së familjes së tij është Joseon, jo Koreja e Jugut”, tha ajo.

“Gjyshi i tij arriti në Japoni para Luftës së Dytë Botërore dhe në atë kohë, Koreja nuk ishte e ndarë siç është sot. Ai i ka kryqëzuar gishtat për një Kore të unifikuar”.
Kim citoi një tjetër të intervistuar të thoshte se të jetosh si një Seki i Zgjedhur është një formë proteste kundër “një Japonie abuzive”.

“Ai tha se nuk e konsideronte Korenë e Jugut ose të Veriut si armik të popullit të tij dhe ai ka qenë në një luftë të vetmuar për t’i dhënë fund asaj që ai e quajti skllavërim mendor nga Japonia”, tha ajo.

Tregime nga Diaspora Koreane

Këta koreanë pa shtetësi në Japoni janë pjesë e projekteve që përqendrohen në diasporën koreane për të cilën Kim ka punuar për dy dekadat e fundit. Në vitet 1990, ajo shkoi në verilindje të Kinës, ku mbuloi jetimët e Koresë së Veriut të kequshqyer që u larguan nga vendlindja e tyre në kërkim të ushqimit.

Kim gjithashtu ka fotografuar jetën e ashpër të etnive koreane në Rusi, Uzbekistan dhe Kirgistan, të quajtur “Koryo-saram” ose “Koryo-in”. Disa prej tyre janë pasardhës të mbijetuarve të dëbimit tragjik të vitit 1937 të iniciuar nga Joseph Stalin.

Koreanët që jetojnë në Lindjen e Largët Ruse u detyruan të lënë shtëpitë e tyre në trena dhe u hodhën në pjesë të ndryshme të Azisë Qendrore. Dhjetëra mijëra koreanë vdiqën gjatë këtij migrimi të detyruar. Sidoqoftë, shumë Koryo-saram i mbijetuan dëbimit dhe u bënë pionierë në bujqësi.

Ata filluan bujqësinë nga e para dhe prezantuan teknika të ndryshme inovative bujqësore për të rritur rendimentet e kulturave bujqësore, duke e kthyer shkretëtirën në tokë pjellore bujqësore. Disa u bënë shumë të suksesshëm dhe u vlerësuan si heronj të Bashkimit Sovjetik, siç shihet në rastin e Kim Pen-hwa (1905-1974), i cili lindi nga prindër fshatarë koreanë dhe u bë kryetari i fermës kolektive, Polyarnava Zvezda, në SSR Uzbek dhe dy herë fitoi medaljen Hero i Punës Socialiste.

Koryo-saram u viktimizuan nga një migrim tjetër i detyruar pas rënies së Bashkimit Sovjetik në 1991.

Duke u përballur me rrethana kërcënuese për jetën, ata migruan përsëri në Rusi në vitet 2000 dhe “Koreatowns” u krijuan në disa qytete, të tilla si Volgograd. Ata janë të mbijetuarit e historisë së trazuar moderne.

Në vitet 1930, ata u akuzuan për spiunazh nga Japonia dhe u viktimizuan nga spastrimi etnik i Stalinit. Në vitet 2000, nacionalizmi etnik në kombet e sapo pavarësuara të Azisë Qendrore u kushtoi atyre jetesën e tyre dhe shumë u detyruan të linin përsëri shtëpitë e tyre.

Pavarësisht nga sprovat e tilla, koreanët kanë qëndruar të vendosur në lidhje me identitetin e tyre kulturor.
“Gjatë udhëtimit tim në Uzbekistan, pashë disa shitës të Koryo-s që shisnin perime buzë një autostrade. Kishte disa kalimtarë, por ata ishin kryesisht atje duke pritur pafund për klientët”, tha ajo. “Koryo-të që unë takova kishte njerëz me forcë të jashtëzakonshme të brendshme, të cilët i kishin mbijetuar çmendurive të historisë moderne”.

Përshtatur për South China Morning Post nga Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.