Lajme

Në Rusinë e hershme, shumica e “shtrigave” ishin burra


Fjala “shtrigë” të sjell në mendje gratë që punojnë me djallin.

Por gratë nuk kanë qenë gjithmonë fytyra e magjisë.

Shumica e Evropës Katolike dhe Protestante përqafuan idenë e magjisë si një zanat satanik i praktikuar nga gratë.

Në Rusinë Ortodokse, megjithatë, akuzuesit fajësuan në masë të madhe burrat për magjepsjen e tyre dhe ata kishin ide të ndryshme se nga vinte fuqia e “magjisë”.

Dëshmitë për besimin e rusëve në magji gjenden në të gjitha llojet e dokumenteve nga shekulli i XII-të deri në shekullin e XVII-të: predikime, kronika historike dhe tregime, histori të jetës së shenjtorëve, ligje dhe dekrete, manuale të shërimit bimor dhe libra drejtshkrimesh dhe të dhëna gjyqësore.

Këto dokumente ofrojnë njohuri për jetën e njerëzve të zakonshëm të humbur nga historia: në shtëpitë e fshatarëve dhe regjimentet ushtarake, në pronat që zotëronin bujkrobër dhe në maune në lumin Vollga.

Dëshmitë fjalë për fjalë në procesverbalet e gjyqit tregojnë marrëdhënie të ashpra, shpesh abuzive midis burrave dhe grave, zotërinjve dhe shërbëtorëve, klientëve dhe klientëve.

Këtu, burrat ishin të dyshuarit e zakonshëm, për arsye që nxjerrin në pah mënyrat e frikshme kapriçioze që pushteti dhe hierarkia strukturuan jetën e përditshme.

Një provë tipike

Tre nga katër rusë të akuzuar për magji ishin burra.

Shumica u akuzuan se vepronin vetëm ose me një ose dy bashkëpunëtorë.

Ndërsa gjyqet në Evropën Perëndimore përfshinin vizione të turpshme të magjisë satanike – të shtunat e zeza ku shtrigat e zhveshura fluturonin mbi fshesa në festat kanibaliste dhe orgjitë djallëzore – shtrigat ruse mendohej se përdornin magjinë drejt qëllimeve më të menjëhershme, të kësaj bote, si për shembull shërimi i plagëve ose lëndimi i dikujt.

Shtrigat përdornin magji dhe ilaçe të thjeshta të bëra kryesisht nga barishte dhe rrënjë, duke hedhur herë pas here krahun e shqiponjës ose syrin e shqyer nga një pulë e gjallë në një varr.

Magjia e tyre thërriste forcat e natyrës dhe bukurinë e diksionit poetik.

Magji e përditshme

Praktikuesit përdorën zanatin e tyre në përpjekjet për të shëruar të sëmurët, për të ndihmuar të dashurit, për të gjetur njerëzit dhe objektet e humbura, për të mbrojtur njerëzit nga armët ose shigjetat dhe për të ruajtur bagëtinë.

Në të njëjtën kohë, të dhënat tregojnë se disa praktikues kishin motive më të errëta: të mallkonin, të shkaktonin sëmundje, të zotëronin të tjerët, të shkaktonin impotencë, të shuanin dashurinë ose të vrisnin.

Në një shoqëri pa mjekë të trajnuar, shërimi popullor ofronte të vetmen mundësi për të sëmurët përveç lutjes.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com

Lajmet kryesore