Ndërron jetë Andrea Spinelli, udhëtari që kaloi vite duke ecur kundër kancerit

Andrea Spinelli, udhëtari i Pordenone, i cili kishte dhjetë vjet që luftonte me kancerin e pankreasit, ka ndërruar jetë.

Ai ishte 50 vjeç.

E ka rrëfyer betejën e tij në një seri librash të suksesshëm, “Nëse eci, jetoj”, “Shëtitësi”, “Shëtitës, shtegtar dhe udhëtar”, në të cilin ka treguar se si lëvizja e përditshme e kishte ndihmuar të mbante larg patologjinë, për të cilën mjekët i kishin dhënë disa javë kohë.

Një betejë për të cilën ai u riemërua Forrest Gump kundër kancerit.

Spinelli kishte zgjedhur të ecte për të mbajtur larg sëmundjen e tij, hapat ishin shtylla e mbijetesës së tij, dita ditës, ndërsa ai i nënshtrohej terapive.

“Secili ka stuhinë e tij, mund të quhet kancer, depresion, por është gjithmonë një arsye e mirë për t’u rikthyer në rrugë”, ka thënë ai.

Diagnoza  e 18 tetorit 2013 e vuri atë në lëvizje, ndjekur nga një seri e pafund analizash dhe gjashtëmbëdhjetë muaj kimioterapi.

Për secilin prej atyre muajve ai mbante një unazë që tregonte historinë e tij dhe historitë e njerëzve që takoi në udhëtimet e tij lart e poshtë Evropës përgjatë rrugëve të lashta të pelegrinëve.

Sicilian nga origjina, Spinelli kaloi 15 milionë hapa në pesë vitet e para. “Nuk e di pse fillova të eci, thjesht e bëra. Ndoshta e nisa me mendimin në shtratin e spitalit dhe sot, nëse jam ende gjallë, ia kam borxh këmbëve”, ka thënë ai.

Spinelli para se të bëhej “udhëtar” ishte fotoreporter me profesion.

Ai mbuloi verilindjen e Italisë për agjenci të ndryshme, nga Alpet e deri te magjepsja në Venecia. Shumë kolegë e mbajnë mend mes portave dhe tapetit të kuq të Festivalit të Filmit në Venecia.

Mes tyre është edhe fotografi Tony Gentile , autor i fotografisë së famshme të Giovanni Falcone dhe Paolo Borsellino duke biseduar në mënyrë miqësore, të realizuar në Palermo në mars 1992 dhe që është kthyer në një mural të famshëm me pamje nga gjiri i qytetit.

Për çdo vit të jetës përtej diagnozës, ai mbolli një pemë në kopshtin e shtëpisë: disa ishin dhurata nga miqtë.

Vitet e fundit, streha e tij ishte një kamping që ai ndante me gruan e tij: e kishte blerë atë falë një mbledhjeje fondesh në internet.

Së bashku me qenin e tyre Lucky ata bënë një turne në Itali, të ndaluar vetëm nga pandemia.

Në tetor 2022 ai u diagnostikua me një kancer të dytë të mushkërive, i cili degjeneroi duke e çuar atë fillimisht në shtrime në spital dhe më pas në komplikime, të cilat rezultuan fatale.

Ai kishte rrëfyer përkeqësimin e gjendjes së tij në kanalet e tij sociale. “Që nga 25 janari jam sërish i shtruar në Cro”, ka shkruar ai.

“Ndoshta situata edhe më delikate se herën e kaluar, kështu që heshtja do të vazhdojë të jetë përgjigja më e mirë, duke pritur se çfarë do të ndodhë. Asgjë nuk është më e mirë se fjalët pa kënaqësinë e arsyes. Faleminderit nga thellësia e zemrës sime dhe paço një jetë të mbarë”.

Mbyllja është e ngjashme me atë të postimit të tij të fundit, të publikuar më 18 mars. “Një muaj Hospice dhe unë jam ende këtu për të falënderuar ata që kujdesen për mua. Me shumë mundësi nuk do të mund të eci më, por me mendjen time ende dua të bëj disa hapa, nuk do ta humb kurrë shpresën. Me qetësi, një jetë të mbarë”.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.