Goditjet izraelite ndër vite në Iran

Mossad ka një histori të atentateve të shënjestruar brenda kufijve të Republikës Islamike të Iranit.

Operacioni filloi në fillim të viteve 2000 dhe u zbatua me të gjitha llojet e mjeteve.

Armë me silenciator, bomba magnetike të aplikuara në makina, vrasje të maskuara si “aksidente”, sabotim.

Shumë shkencëtarë të lidhur me industrinë ushtarake, përfaqësues të institucionit, ndonjëherë figura pak të njohura jashtë vendit, por me role të rëndësishme, u eliminuan.

Duke mbetur në vitet e fundit, kujtojmë dy episode.

Në shtator të vitit 2020, vrasësit shënjestruan Abdullah Ahmed Abdullah, alias Abu Mohammed al Masri, një eksponent i lartë i Al Kaedës që u strehua në Teheran.

Një favor – u tha – nga izraelitët për CIA-n: terroristi u akuzua për masakrat në dy ambasadat amerikane në Afrikë.

Pak muaj më vonë, në nëntor, aksioni më kompleks me pritën ndaj babait të programit atomik Mohsen Fakrizadeh.

Ata e qëlluan atë pavarësisht masave të shoqërimit dhe mbrojtjes duke përdorur – ky është një nga skenarët më të cituar – një mitraloz drejtuar nga distanca.

Një sulm i gjerë, simbolik dhe i thellë. Sepse ai ka treguar edhe një herë aftësinë për të arritur objektivat më të vështira.

Një mesazh i drejtpërdrejtë për pasardhësit e Khomeinit.

Përsëritja e këtyre ngjarjeve është konfirmim se si Mossad ka ndërtuar me kalimin e kohës një rrjet informatorësh dhe agjentësh lokalë (shpesh kundërshtarë të mullahëve) të cilët “ndjekin” objektiva me vlerë të lartë, identifikojnë kryqëzimet e rëndësishme, marrin në dorë të gjithë arkivin atomik, ofrojnë të dhënat e nevojshme për të qenë në gjendje për të vepruar.

Është e pashmangshme të mos mendosh për miqësira, marrëveshje të fshehtë të bazuar në një shpërblim apo për neveri ndaj regjimit.

Nuk mungojnë “vullnetarët” për asnjë nga këto opsione.

Sukseset ngushëllojnë ata që planifikojnë sulmin, ushqejnë prestigjin e inteligjencës, janë një mesazh për opinionin publik izraelit, por sigurisht që nuk ndalojnë Iranin, Hamasin apo Hezbollahun.

Ajo është e dokumentuar nga ajo që kemi parë brenda një periudhe shumë të gjatë kohore, nëse duam që nga hakmarrja pas masakrës në Lojërat Olimpike të Mynihut në vitin 1972.

Boshti ekstremist humbet protagonistët, por vazhdon sulmin e tij dhe mendon, nga ana tjetër, në befasi.