Gazeta kroate ofron një profil të garuesve në zgjedhjet serbe: “Kryeson stafi i Sllobodan Millosheviçit”

Më 3 prill, Serbinë e presin tre palë zgjedhje. Zgjedhjet presidenciale, parlamentare, dhe ato lokale në Beograd.

Presidenti aktual i Serbisë, Aleksandër Vuçiç, vazhdon të perceptohet dhe të parallogaritet si favoriti i elektoratit serb.

Megjithëse Vuçiç ka qenë gjatë gjithë kohës i stërpranishëm në ekranet televizive serbe, vetëm pak javë para zgjedhjeve, opozitës iu dha mundësia të dilte në frekuenca kombëtare televizive, shkroi e përditshmja kroate “24sata” në një artikull kushtuar profilit të kandidatëve për zgjedhjet serbe.

Fushata aktuale në të cilën qeveria dhe opozita po u shmangen temave të luftës në Ukrainë nuk ofron asgjë të re për sa i përket konfliktit të konceptimeve politike.

Opinionet dhe qëndrimet për Kosovën dhe NATO-n janë praktikisht të njëjta si me opozitën ashtu edhe me qeverinë.

Ka të bëjë më shumë se si të drejtohet një shtet në të cilin për vite me radhë një njeri ka marrë të gjithë kontrollin përtej autoritetit të tij, përkatësisht, kreu i SNS-së, Aleksandër Vuçiç.

Dragan Gjilash, kreu i opozitës serbe dhe kryetar i Partisë “Liri dhe Drejtësi”, është ndoshta personi që kundërshtarët e tij dhe mediat e regjimit e “ëndërrojnë çdo ditë”, vlerëson gazeta kroate.

Nuk ka asnjë njeri emrin e të cilit Aleksandër Vuçiç, bashkëpunëtorët e tij dhe mediat që ai kontrollon ta kenë plasuar vazhdimisht në kontekst negativ.

Vitet e fundit ai është akuzuar mijëra herë si hajdut, kriminel që vodhi qindra milionë euro nga populli, e keqja më e madhe që i ka ndodhur Serbisë, dhe cilësime të tilla linçuese.

Gjilash ka formuar një koalicion me ish-Partinë e tij Demokratike, të udhëhequr nga Zoran Lutovaç, një politikan i moderuar qytetar, dhe Partinë Popullore, presidenti i së cilës është ish-ministri i Jashtëm serb, Vuk Jeremiç.

Koalicioni i quajtur “Serbia e Bashkuar” kandidon në të gjitha zgjedhjet, ndërsa bartëse e listës për zgjedhjet parlamentare dhe kandidate për kryeministër është Marinika Tepiç, nënkryetare e partisë së Gjilasit.

Marinika Tepiç është një nga objektivat më të shpeshtë të sulmeve të Vuçiçit, mbështetësve të tij dhe tabloideve që ai kontrollon, ajo ishte gjithashtu objektiv i sulmeve shoviniste për shkak të kombësisë së saj rumune.

Tepiç shpalli fitoren e këtij koalicioni në zgjedhje.

Kandidatja e koalicionit për zgjedhjet e Beogradit është Vladeta Jankoviç, një profesoreshë universitare, ish-ambasadore e Serbisë në Mbretërinë e Bashkuar dhe Selinë e Shenjtë, gjithashtu një mikeshë e ish-kryeministrit serb, Vojislav Koshtunica.

Megjithatë, kandidati i këtij koalicioni për zgjedhjet presidenciale, gjenerali në pension Zdravko Ponosh, ish-shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Serbe.

Menjëherë pas shpalljes së kandidaturës për president, Ponosh u bë cak i sulmeve të ashpra; akuzohej për shkatërrim të ushtrisë, sulmohej si gjeneral i NATO-s, kandidat për Kroacinë sepse ka lindur në rrethinën e Knin-it, ka nënshtetësi kroate dhe është i martuar me një kroate.

Vetë Ponosh, i cili duket mjaft i qetë dhe nuk shfaq me shumë emocione, ku së fundmi nuk u bë i famshëm për deklaratat e tij – të cilat më vonë i zbuti – për kriminelin e luftës Ratko Mlladiç, të cilin e quajti figurë tragjike, gjë që shkaktoi shumë komente negative, jo vetëm në Serbi por edhe në Kroaci dhe Bosnje Hercegovinë, vende që e mbajnë mend shumë mirë festën e përgjakshme të Mlladiçit.

Dragan Gjilash paralajmëron një surprizë të mundshme në zgjedhjet presidenciale, por një gjë e tillë kërkon një pjesëmarrje të madhe në zgjedhje.

Ponosh deklaroi se Serbia do të jetë shtëpia e të gjithëve. Ai e ftoi Vuçiçin të përballej me të, por ai nuk pranoi.

Bosko Obradoviç, kryetari i lëvizjes serbe Dveri, është kandidat për kryetar të Bllokut Patriotik për Rindërtimin e Mbretërisë së Serbisë.

“Srpske Dveri”, themeluesi i së cilës është Boshko Obradoviç, është një parti rreptësishtë nacionaliste dhe e ekstremit të djathtë, e cila ushqen ndjenja ortodokse.

Ata nuk e fshehin simpatinë për Dimitrij Ljotiçin, Milan Nediçin dhe Drazha Mihailoviçin.

Obradoviç nuk e fsheh intolerancën, urrejtjen ndaj Kroacisë, të cilën e ka quajtur vazhdimisht “vend gjenocidal”.

Ai gjithashtu nuk e fsheh simpatinë e tij për Rusinë dhe Vladimir Putin.

Blloku Patriotik i kandidatit për president të Serbisë, Obradoviç, u formua në fund të vitit 2021 dhe përbëhet nga disa parti më të vogla.

Blloku njoftoi se pas zgjedhjeve do të iniciojë ndryshimin e formës së qeverisjes dhe vendosjen e një monarkie.

Miso Vaçiç, presidenti i së djathtës serbe dhe kandidat për president të Serbisë, është një tjetër nga galeria e nacionalistëve serbë në skenën politike.

Politikani i çuditshëm 37-vjeçar tregon se ai “ia kushtoi jetën luftës për serbët”. Ëndrrat e tij të njoma, si personazhet e tjerë të galerisë së nacionalistëve serbë, janë “çlirimi dhe bashkimi i të gjitha vendeve serbe”.

Vitin e kaluar në Romë, ai përshëndeti pjesëmarrësit e mitingut ultra të djathtë me një gjest fashist në të njëjtën mënyrë si Musolini dhe Hitleri.

Kritikët e quajnë atë një “dordolec të pushtetit”. Vaçiç është i afërt me Aleksandër Vuçiçin. Një kohë ka qenë edhe zyrtar i Qeverisë së Serbisë, ndërsa në vitin 2013 është dënuar me një vit me kusht për thirrje për linçim dhe dhunë ndaj pjesëtarëve të komunitetit LGBT.

Vojisllav Sheshel, babai politik i Aleksandër Vuçiçit dhe një kriminel lufte, i cili u dënua me 10 vjet burg nga Tribunali i Hagës për përndjekje dhe nxitje të persekutimit të kroatëve të Vojvodinës, është një kandidat i radikalëve serbë për postin e kryeministrit serb.

Ai nuk kandidon për president, por mbështetjen e tij ia dha të birit të tij politik, Aleksandër Vuçiçit.

Shesheli ishte një nga nxitësit dhe avokatët më të mëdhenj të krijimit të “Serbisë së Madhe” dhe një njeri, njësitë paraushtarake të të cilit kryen disa nga krimet më të mëdha të luftës në Kroaci dhe Bosnje-Hercegovinë.

Edhe pse një kriminel lufte i dënuar për krime të shumta, Shesheli është shfaqur normalisht për vite me radhë si analist në mediat pro regjimit, ku ai vazhdon me retorikën kriminale që mbrojti në vitet 1990.

Ivica Daçiç është një tjetër nga plejada e personazheve të luftës së viteve 1990. Stafi i Sllobodan Millosheviqit është edhe kryetar i Partisë Socialiste të Serbisë, e cila dikur drejtohej nga Millosheviçi.

Ai është mbajtësi i listës së socialistëve në zgjedhjet parlamentare dhe kandidat për kryeministër.

Partia e tij ka qenë varëse e progresistëve të Vuçiçit për vite me radhë dhe Daçiç ishte kryetar i Kuvendit të Serbisë në mbledhjen e mëparshme të parlamentit, në të cilin nuk kishte opozitë.

Ai mbështet Vuçiçin në zgjedhjet presidenciale dhe njihet si një nga lojtarët më të rëndësishëm rus në skenën politike.

Ndër të tjera ai deklaroi se ata që bëjn thirrje për vendosjen e sanksioneve ndaj Rusisë janë kundër Serbisë.

Se këto zgjedhje, si në shumë zgjedhje të mëparshme, dominohen nga opsionet politike të djathta, konservatore, pro-ruse, duke përfshirë edhe ata tifozë të çuditshëm të Mbretërisë së re të Serbisë, dëshmon koalicioni “SHPRESA”.

Koalicioni përbëhet nga Lëvizja për Përtëritjen e Mbretërisë së Serbisë, Partia Demokratike e Serbisë, dikur e udhëhequr nga Vojislav Koshtunica dhe 25 shoqata të qytetarëve.

I pari në listë është gjenerali Bozhidar Deliç, ish-radikali i Sheshelit dhe deputet i parlamentit serb.

Njihet si një nga ata që e mbrojtën publikisht Sheshelin gjatë gjyqit të Hagës dhe më së shumti njihet si komandanti i Brigadës 549 të Motorizuar të Ushtrisë Jugosllave gjatë luftës në Kosovë.

Serbia ka edhe sovranët e saj, të cilët garojnë në zgjedhjet parlamentare, të cilat drejtohen nga ish-ministri i Ekonomisë nga qeveria e parë e progresistëve të Vuçiqit, Sasha Raduloviç.

Ai njihej si një njeri që bashkon të rinjtë dhe vitet e fundit ka mprehur retorikën e tij, qëndrimet antiperëndimore në çdo kuptim.

Një nga tezat e tij më të çuditshme është se serbët kanë qenë të pranishëm në Ballkan që nga epoka e gurit. Slogani i tij politik është “Serbia nuk shitet”.

Të gjitha këto opsione politike radikale të krahut të djathtë janë praktikisht pak a shumë shenja rezervë të Aleksandar Vuçiçit.

Dhe në fund të këtij udhëzuesi zgjedhor është edhe koalicioni i lëvizjeve të majta e të gjelbra, “NE DUHET”.

Koalicioni përbëhet nga lëvizja “Të mos mbysim Beogradin”, “Platforma e Hapur Qytetare ACTION dhe Kryengritja Mjedisore”, si dhe një numër i madh aktivistësh dhe lëvizjesh lokale.

Koalicioni po konkurron në zgjedhjet parlamentare, presidenciale dhe lokale, nga të cilat pritet shumë në Beograd.

Biljana Stojkoviç, kandidatja e koalicionit për presidente të Serbisë, ka bërë të qartë se nuk është pro anëtarësimit të Serbisë në asnjë aleancë ushtarake, madje as në NATO, dhe ka thënë se si presidente nuk do ta nënshkruante pavarësinë e Kosovës.

Ajo mbron njohjen e bashkimeve të të njëjtit seks për “të drejta absolutisht të barabarta, duke përfshirë të drejtën për pronë, martesë dhe fëmijë”.

Aleksandar Vuçiç dhe progresistët (SNS) mbeten favoritët më të mëdhenj në këto zgjedhje, sipas matjeve parazgjedhore por edhe opinionin të përgjithshëm publik serb.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.