Në mitologjinë Greke, angjinarja përmendet si gjembi në të cilin Zeusi ktheu afeksionin e tij të refuzuar.
Pjesët e bimës që janë të ngrënshme, vijnë nga bocet e lules së angjinares e cila ka një zemër ngjyrë viol. Është e vështirë për t’u përgatitur, por ja vlen lodhja kur përfitimet janë të tilla si rrallë ushqime.
Ajo është një bimë shumëvjeçare dhe mund të rritet deri në 2 metra lartësi.
Angjinaret janë përdorur si ushqim që nga kohërat e lashta. Ata janë vendas në zonën mesdhetare dhe janë përdorur nga Grekët e Lashtë dhe Romakët.
Me kalimin e kohës, ato u kultivuan për të qenë më të ngrënshëm, pas së cilës u përhapën në veri duke mbërritur në Francë në shekullin e 1-të dhe u futën nga Holandezet në Angli në shekullin e 16-të.
Ata u sollën në Amerikë në shekullin XIX.
Francezët i sollën ato në Luiziana ndërsa spanjollët i sollën në Kaliforni, e cila sot siguron gati 100% të kulturave të artichokes të SHBA-së.
Angjinarja mund të përgatitet në shumë mënyra.
Nga artichokes të mëdha të globit, shpesh përdoren vetëm 5-10 mm të rrjedhin dhe rreth një e katërta e secilës shkallë është prerë për të hequr gjembin.
Ata janë zier ose steamed dhe ngrënë shpesh me një larmi salcash si holandaise, uthull, gjalpë, majonezë, aioli, dhe madje edhe lëng limoni. Në Itali, artichokes janë përgatitur në vaj ose të skuqura në tërësi. Ato gjithashtu mund të jenë të mbushura me thërrime bukë, hudhër, rigon, majdanoz, djathë të grirë dhe prosciutto.
Në Spanjë ato piqen duke i spërkatur me vaj ulliri dhe duke lënë hirin e nxehtë në një barbecue.
Ajo ka përfitime të ndryshme të tilla si: lufton kancerin, rigjeneron mëlçinë, ul kolesterolin dhe mbrojnë zemrën, përmirëson tretjen.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
